Madeira is eigenlijk een tropisch eiland met heel wat echt regenwoud, en dat hebben we uitgebreid mogen ontdekken tijdens onze wandeling naar de Caldeirão Verde, de Groene Ketel. Als je graag een avontuurlijke en prachtige wandeling wil, en dan ook nog eens een relatief gemakkelijke, lees dan vooral verder!
Vanuit Funchal reden we een klein uurtje via een luxueuze weg (zonder extreme hellingen) naar de noordkust, naar Santana. Vanuit Santana was het dan nog zo’n vier kilometer tot in Queimadas, waar de wandeling via de levada naar de Caldeirão Verde start. Die laatste vier kilometer waren trouwens weer typisch Madeira: zeer steile stukken en met momenten ook zeer smal waardoor elkaar passeren een huzarenstukje was.
Sofie deed dat echter met verve en zonder al te veel gedoe kwamen we rond elf uur aan op de parking. Die is mooi aangelegd maar stond al helemaal vol toen we er aankwamen. Dan heb je twee opties: ofwel wacht je in de hoop dat mensen alweer vertrekken, ofwel rijd je de weg terug en probeer je langs de kant te parkeren. Dat laatste lieten we over aan avontuurlijke toeristen die geen schrik hadden om hun auto in een ravijn te zien verdwijnen. Wij waren geduldig en wachtten meer dan een uur op de parking totdat iemand effectief vertrok. Wij blij!
Overal water
De wandeling start aan een mooi landhuis, is 13 kilometer lang heen en weer en volgens de wandelgids zouden we er vier en een half uur over doen. Even uitleggen wat voor wandeling dit is. Madeira telt duizenden kilometers levada’s. Dat zijn door de mens aangelegde kanaaltjes die vanuit de bergen in het noorden water brengen naar de zuidkust waar het veel minder regent. Het zijn eigenlijk aquaducten zoals de Romeinen die ook al bouwden. Levada’s zijn altijd tegen bergwanden gebouwd en niet zelden is de afgrond er pal naast. Om onderhoud te kunnen doen, voorzag men een muurtje, net breed genoeg voor een persoon om erover te lopen. Zo werden de levada’s, met de nodige zekeringen, prachtige wandelroutes en zij zorgen er grotendeels voor dat Madeira het wandeleiland bij uitstek is. Op Weer Op Weg vind je nog blogposts over de volgende levadawandelingen op Madeira: Vereda dos Balcoes, Riscowaterval en 25 Fontes.
De eerste kilometers van de wandeling maakten duidelijk dat dit zeer vochtig gebied is. Het water sijpelt op veel plaatsen gewoon van de rotsen. De begroeiing is er zo dicht dat je soms bijna letterlijk doorheen de struiken, langs en boven je, loopt. Zeer indrukwekkend! Over de totale afstand stijg je zo’n 90 meter en dat is niet veel. Dat maakt ook dat de wandeling eigenlijk helemaal niet zo moeilijk is.
Tunnels
Na een tijdje moet je door vier tunnels die gemaakt werden om de levada’s door te laten stromen. In drie van de vier tunnels is het zo donker dat een lampje (desnoods van je smartphone) nodig is, anders zie je geen steek. Twee tunnels zijn ook best lang en het kruisen van tegenliggers is niet altijd even eenvoudig. Het zorgde alleszins voor het nodige avontuur.
Na de laatste tunnel werd het echt spectaculair en werden we getrakteerd op indrukwekkende uitzichten over de vallei met de groene bergen die de omgeving domineerden. De afgrond liep pal naast ons, enkel wat koorden boden de nodige houvast. Heel spannend, maar tegelijk zo ongelooflijk mooi.
Na zes en een halve kilometer kwamen we aan het eindpunt: de Caldeirão Verde, letterlijk een groene ketel. De immense rotswanden rijzen hoog op in de vorm van een cirkel en van een van de wanden stort een smalle waterval van 100 meter hoog zich naar beneden. In het meertje aan de voet van de waterval is het zelfs mogelijk een frisse (lees: ijskoude) duik te nemen. Prachtig, dit stukje Madeira! We bleven er eventjes plakken om de indrukwekkende omgeving helemaal in ons op te nemen alvorens de terugtocht aan te vatten.
Uiteindelijk deden we over de wandeling vier uur en drie kwartier, inclusief stoppen om te genieten van de uitzichten en een lange pauze aan de waterval. We hebben genoten van begin tot einde!
Santana
Queimadas ligt op slechts enkele kilometers van Santana. Daar staan nog enkele van de typische Madeirahuisjes met rieten daken die je kan bezichtigen. Na de wandeling besloten we Santana ineens mee te nemen. We parkeerden de auto in het centrum van het dorpje en wandelden wat rond. Net als in Porto Moniz was ook hier een dorpsfestivalletje aan de gang. Dat maakte het allemaal weer net wat gezelliger. De huisjes zijn ongelooflijk schattig en werden zo ontworpen om de wind en de slagregen goed aan te kunnen. In enkele huisjes kan je een kijkje gaan nemen en dan pas zie je goed hoe zo’n ding precies in elkaar zit.
Onze mening
Wat een pracht van een wandeling was dit! Door de geringe stijging was ze prima te doen. Het feit dat je van begin tot eind langs een levada wandelt is enorm leuk. Het stromende water pal naast je geeft iets extra. Ook de tunnels zorgen voor de nodige afwisseling. Wel dus voorzien zijn van een lampje! Als je graag wandelt, houdt van prachtige uitzichten, watervallen en wat avontuur, dan is dit de geknipte wandeling. Bovendien is ze, op de afstand na, niet zwaar. Een ware topper dus! Zorg wel dat je er vroeg bent, of net in de late namiddag.
Santana vonden we best eens leuk, maar niet om er speciaal voor om te rijden. Je kan het dorpje altijd combineren met een autorit langs de noordkust.
