De PR1 is dé wandeling op Madeira. Niet langs een levada, maar wel van de derde hoogste bergtop, de Pico do Arieiro, naar de hoogste, de Pico Ruivo. De wandeling wordt aangeprezen als de mooiste van Madeira maar tegelijk ook een zeer inspannende. We konden het eiland moeilijk verlaten zonder de wandeling zelf ervaren te hebben, dus trokken we er vroeg op uit.
Rond 8 uur ‘s ochtends sprongen we in de auto want deze wandeling werd geraamd op 6 uur en zo’n 12 à 13 kilometer heen en weer. Opnieuw gold het feit dat de parking, hoewel zeer ruim, snel vol kan lopen. We hebben gemerkt dat Funchal de ideale uitvalsbasis is voor zowat ieder punt op Madeira, want haast alles is binnen het uur te bereiken, zo ook de Pico do Arieiro. We namen dezelfde route als naar Riberio Frio eerder deze vakantie, alleen moesten we nu afslaan richting Pico do Arieiro.
Pico do Arieiro
Het beloofde een prachtige dag te worden. Meestal bevinden de pico’s, de hoogste bergtoppen van Madeira, zich boven een wolkendek, maar vandaag waren er zeer weinig wolken te bespeuren en was de hemel helder blauw. We hadden gerekend op zo’n 14 à 15 graden op de Pico do Arieiro en het bleek omstreeks 9 uur toch al bijna 16 graden te zijn. De weg naar de Pico do Arieiro was al spectaculair op zich met prachtige wijdse uitzichten over grote delen van Madeira, inclusief Funchal. Aangekomen op de parking, iets voor 9, bleek er nog ruim voldoende plaats te zijn dus dat was al een zorg minder.
Alvorens ons wandelklaar te maken, liepen we al eens de bergtop op voor een eerste indruk. De berg is 1818 meter hoog. Dat is op zich niet enorm hoog, maar wel als je weet dat Madeira een behoorlijk klein eiland is en Funchal op zeeniveau ligt. Je stijgt dus bijzonder snel via de ene pas na de andere en vele haarspeldbochten. De top bood dan ook een prachtig 360-graden uitzicht over een groot deel van het eiland. Het schiereiland São Lourenço de Ilhas Desertas en Porto Santo waren duidelijk zichtbaar.
Afgronden en tunnels
Rond 9u30 verlieten we de Pico do Arieiro en startten we met de eigenlijke wandeling. De tocht naar de Pico Ruivo begon al behoorlijk spectaculair met zeer smalle paadjes met aan beide zijden afgronden. Bovendien stond er een behoorlijk sterke wind die maakte dat we even moesten opletten. Al gauw werd duidelijk dat we ons niet te veel zorgen hoefden maken, want de kritieke passages zijn prima gezekerd waardoor je overal veilig wandelt. De route is behoorlijk spectaculair maar bang hoef je niet te zijn.
Het eerste deel omhelsde een serieuze daling, maar écht serieus, een daling die ons op de terugweg heel wat moeite zou kunnen gaan kosten. Nu was het echter dalen en dat ging zeer vlot, ook al waren er enkele punten waar de zekeringen van pas kwamen.
Na een eerste diepe afdaling kwamen we aan een tunnel, want die zijn er ook op deze tocht. De tunnels zorgen voor de nodige afwisseling. Na de eerste tunnel splitst de route zich in een westelijk en oostelijk deel. Het oostelijk deel brengt je naar de Pico das Torres, met 1853 meter de tweede hoogste top van Madeira, en is ongeveer een kilometer langer en een stuk zwaarder dan de westelijke route. Als je de tocht wil maken, kijk dan eerst op de officiële toeristische website van Madeira voor een stand van zaken, want niet iedere optie is altijd open. Wij hadden geen keuze: de oostelijke route was gesloten en dus moesten we de westelijke nemen. Niet dat we dat erg vonden, want zo moesten we nog door enkele tunnels die behoorlijk lang, en eentje ook nat, waren. Breng zeker een lampje mee, anders wordt het moeilijk.
Op naar de hoogste…
Op zo’n twee kilometer van de Pico Ruivo begint een eindeloos lange klim langs onder andere metalen trappen. Sommige waren best wel steil, maar uiteindelijk best wel te doen. Uiteindelijk bereikten we de berghut aan de Pico Ruivo en van daar was het nog een korte maar krachtige klim naar Madeira’s hoogste punt waar we rond 12u arriveerden. We hadden over de heenweg dus 2u30 gedaan en daarmee zaten we prima op schema. In tegenstelling tot de Pico do Arieiro, die echt een rotspunt is, is de Pico Ruivo eerder wat breder en vormt hij een klein plateau. Het uitzicht op 1862 meter was fenomenaal en we besloten er ruim de tijd te nemen om onze lunch op te eten en de omgeving in ons op te nemen.
…en weer terug
Rond 13u verlieten we de Pico Ruivo en een tiental minuten later stonden we weer aan de berghut die niet ver van de top lag. Tijdens de heenweg hadden we al bedacht dat de terugweg geen lachertje zou worden. Ondanks dat we voorzien waren, kochten we voor de zekerheid 2 cola’s, 3 Bounty’s en 2 kleine flesjes water voor het hallucinante bedrag van 21 euro. Ik dacht even dat ik aan hoogteziekte leed, maar het was realiteit. Opletten dus als je daar iets koopt! De berghut is trouwens ook niet altijd open. Zorg dus sowieso voor voldoende eten en drinken voor zowel de heen- als de terugweg.
Die terugweg bleek trouwens nog best wel mee te vallen. Hij was uiteraard zeer zwaar, maar rond 16u10 waren we alweer aan de Pico do Arieiro. De terugtocht had ons dus slechts een kwartier langer gekost dan de heentocht, wat we niet verwacht hadden. De wind van deze ochtend was gaan liggen en het was inmiddels goed warm geworden, zelfs op deze hoogte. We hadden een regenjas voorzien omdat het weer snel kan omslaan maar die bleek helemaal niet nodig te zijn. Toch voorzie je je beter voor snel wisselende omstandigheden.
Onze mening
De PR1 is zonder twijfel de meest spectaculaire wandeling van Madeira en misschien wel een van de indrukwekkendste die je in Europa kan doen. Hij scoort bij ons dan ook zeer hoog en komt naast indrukwekkende wandelingen in de V.S. maar bijvoorbeeld ook in Zwitserland te staan. Als je in de zomer gaat, probeer dan ten laatste tussen 9u en 10u te starten. Dat levert het voordeel op dat je ‘s ochtends, wanneer het nog fris is, de afdaling kan doen in de zon en dat de laatste pittige klim op de terugweg gedeeltelijk in de schaduw ligt.
Voorzie je op wisselend weer. Wij hebben de hele wandeling wolkenloos afgelegd. Met wolken is de wandeling ongetwijfeld ook spectaculair omdat je dan een groot deel van de route boven de wolken aflegt, maar houd er rekening mee dat de vergezichten ook de moeite waard zijn. Best even nagaan hoe het weer zal zijn en wat je verkiest.
Wanneer je gaat lezen over de wandeling zal je waarschuwingen meekrijgen over gevaarlijke delen en over hoe zwaar de tocht is. Dat laatste klopt ook. Het is geen doorsnee wandeling en je moet in goede conditie zijn. Dat eerste klopt echter niet. De route wordt prima onderhouden en is over de hele afstand perfect veilig. Laat je daardoor dus zeker niet afschrikken.
