Als doorgewinterde pretparkbezoekers hebben we al heel wat parken wereldwijd op onze teller staan. De laatste tien jaren stonden bezoekjes aan Belgische en Nederlandse (op de Efteling na dan) parken op een laag pitje. Slechts sporadisch plannen we een pretparkdagje in eigen land. Net voor de jaarwissel in 2019 trokken we – sinds lang – nog eens naar Plopsaland De Panne.
Om te beginnen moeten we zeggen dat we niet hoog oplopen met het voormalige Melipark in de Westhoek. Het park van Studio 100 heeft ons nooit kunnen overtuigen. Onze laatste ervaringen waren alles behalve positief: toiletten die ronduit smerig waren, massa’s bezoekers die het park duidelijk niet verwerkt kreeg, aanschuiven vanop de snelweg om tot op de parking te geraken enzovoort. Zouden Steve van den Kerkhof en Wim Wauters ons deze keer wel kunnen overtuigen?
Op zoek naar nieuwigheden
In vergelijking met ons laatste bezoek geraakten we deze keer wel wat vlotter binnen. We hadden onze tickets op voorhand online al ‘gekocht’ (met de lerarenkaart gratis) en konden meteen naar de poortjes. Het toegangsgebied heb ik altijd wel tof gevonden in Plopsaland. Men is erin geslaagd om hier een plek van te maken waar je best wel graag rondloopt. Het hotel gaat het zicht nog stevig veranderen en als het in de gekende Plopsastijl wordt aangepakt, zal het er allemaal best mooi uitzien.
Maya
In de toegangszone ligt ook het overdekte Mayaland, één van de voor ons nieuwigheden sinds ons laatste bezoek. Het is een kleine versie van de Indoor-parken van de groep met attracties vooral gericht op de kleintjes. Tijdens ons bezoek was het zeer druk waardoor we hier niet lang vertoefden. Het legt de vinger op een veel grotere wonde die Plopsaland De Panne kenmerkt: het park heeft een belabberde capaciteit. Hoe men een serieuze bezoekersgroei wil realiseren met een, laten we eerlijk zijn, veel te klein park annex attracties met een dramatische capaciteit is me een raadsel. Voorlopig hoeft men zich daar schijnbaar geen zorgen om te maken, want het park zuigt bezoekers aan als een magneet.
Wickie
Ook Wickie de Viking heeft sinds ons laatste bezoek een geheel nieuwe themazone gekregen, inclusief twee ‘grote’ attracties. We moeten toegeven dat dit gebied er prima uitziet. De attracties werden knap gethematiseerd en ingepast in de omgeving. Het ziet er allemaal wat cartoonesk uit maar dat geldt voor veel Plopsa-thematisering en daar heb ik op zich geen probleem mee. De Grote Golf is best nog een indrukwekkende attractie die een pittige rit weggeeft zonder te overdrijven en daarmee te veel bezoekers van de Plopsadoelgroep afschrikt. Een doordachte keuze die blijkbaar rendeert, want de wachtrij was een hele dag aanzienlijk.
Heidi
De derde grote vernieuwing voor ons is de zone rond Heidi, met een nieuwe houten achtbaan ‘Heidi the Ride’ (bijster origineel, niet?). Het Zwitsers dorpje is zeker geslaagd. Het treinstationnetje werd mooi geïntegreerd in de zone en de houten achtbaan lijkt groter dan hij is. Het ziet er allemaal prima uit en het toont aan dat Plopsa wel wat kan. Jammer is de naastgelegen Dino Splash, het vroegere Kasteel van Koning Samson. Hoewel deze boomstamattractie er bijzonder tof uitziet in zijn nieuw kleedje kan hij niet harder vloeken met Heidi, de zone die er pal naast ligt. Dat krijg je dan wellicht als je in plaatsnood zit.
Capaciteit en netheid
Zoals reeds aangehaald is de capaciteit van Plopsaland De Panne een drama. Dat ervaarden we zoveel jaren geleden al en ook nu weer is het een ernstige domper op de feestvreugde. Een domper die overigens bijzonder veel consequenties heeft. Heidi the Ride is een achtbaan met lage capaciteit en als men dan ook nog maar één trein inzet op een drukke dag, dan hoeven we er geen tekening bij te maken dat miserie de kop op steekt. Door dat schandalige beleid stonden we hier alleen al meer dan een uur in de rij. Als je weet dat er telkens maximaal 12 personen kunnen instappen, dan hoeven we verder niet uit te leggen dat er bijzonder veel frustraties in de wachtrij te bespeuren vielen.
Het Bos van Plop, de enige darkride van het park, hebben we omwille van de drukte maar aan de kant gelaten. De Draak sloegen we over tot ‘s avonds wanneer we al konden doorlopen tot in het station, maar zelfs dan sta je tóch nog lang te wachten. Knap hoe Plopsaland erin slaagt je lang te doen wachten terwijl er eigenlijk geen rij meer is, dat moeten we hen zeker nageven.
Een ander pijnpunt dat we registreerden tijdens ons laatste bezoek is nog steeds een pijnpunt: de toiletten zijn ronduit smerig en veel voorzieningen zijn aan een grondige opfrisbeurt toe. Dergelijke zaken kunnen echt niet meer. Ze tonen wel aan dat Studio 100 iets magisch heeft. Het park heeft heel wat minpunten maar daar lijkt de Vlaming zich in Adinkerke niet aan te storen. Zeer vreemd vinden we dat en het maakt dat het park vermoedelijk ook geen urgentie ziet in het aanpakken van iets wat eigenlijk standaard in orde moet zijn.
Horeca
We wilden onze ervaring vervolledigen door ook een hapje te eten in het park. We wisten dat we te veel zouden betalen, maar dat namen we voor lief. Een groter probleem was het vinden van een deftige vegetarische maaltijd. Bij Mr. Spaghetti, een mooi ingekleed restaurant met verder een hoog reftergehalte, vonden we een optie maar die leek ons belachelijk duur voor wat het was waardoor we daarvoor pasten. Aan enkele kleine kraampjes waren nog wel wat dingen te vinden, maar vreemd genoeg waren die rond 17u bezig te sluiten waardoor die mogelijkheid ook al wegviel. Het enige wat nog overbleef was het Prinsessia Restaurant. We moeten toegeven: het eten was erg smaakvol en we werden op een aangename wijze bediend aan tafel. Wellicht was dat meteen het belangrijkste pluspunt van onze dag Plopsaland.
En verder
Zonder te willen vervallen in een verdere opsomming van waar we ons aan stoorden willen we toch nog enkele dingen aanhalen. Tot onze verbazing is betalen met een kaart in Plopsaland niet zo evident. Het park heeft nog heel wat verkooppunten waar je enkel cash kan betalen. Na heel wat reizen gemaakt te hebben voelden we ons terug gekatapulteerd in de tijd. Daarnaast was het verlaten van de parking een ramp. We hebben er een half uur over gedaan. Niet moeilijk ook, als een hele parking door een flessenhals van twee slagboompjes moet. Alweer iets onbegrijpelijks.
Om te eindigen met een positieve noot: we moeten toegeven dat we de attracties op zich best wel leuk vinden. Anubis the Ride, Heidi the Ride, De Grote Golf,… het zijn allemaal geen recordbrekers maar ze zijn gewoon leuk, zonder meer. Ze maken ook dat het park een prima ‘instappark’ is. We huiverden wel bij de gedachte dat je hier met kleine kinderen kan rondlopen. Op zich niks mis mee, maar met een erbarmelijke capaciteit van de attracties, vuil sanitair en horeca die bijzonder duur is, lijkt ons een dagje Plopsaland De Panne eerder een gezinsmarteling dan een leuk uitje. Wij richten de neuzen dan ook graag weer naar Kaatsheuvel, Brühl en Rust!
Ga hierover verder op
1 reactie
Absoluut waar. Je kan als peuter ook – vreemd genoeg – weinig gaan doen in Plopsaland. Ellis (bijna 2) mag in Plopsaland amper in een paar attracties in, terwijl ze in de Efteling overal in mag, behalve in de achtbanen. Onbegrijpelijk want zij is wel degelijk de doelgroep van de Bumba-Maya toestanden. Nog 5 cm groeien trouwens en ze betaalt de volle pot! Kindvriendelijk? Ik dacht het niet… Wij gaan wel naar de Efteling!
Geen reacties mogelijk.