Het beloofde de eerste warme zomerdag (in de lente) te worden van dit jaar, dus moesten we er absoluut van profiteren. Na heel wat daguitstappen overlopen te hebben, viel ons oog op een kleine Limburgse exclave in de provincie Luik: Voeren, of de Voerstreek zoals het ook wel genoemd wordt. Het schijnt een mooie streek te zijn waar veel gewandeld kan worden, dus gingen we op zoek naar de mogelijkheden.
Eén wandeling die je snel tegenkomt op het net wanneer je ‘Voeren’ intypt, is de bronnenwandeling, in 2012 nog door Vlaanderen Vakantieland uitgeroepen tot mooiste wandeling van Vlaanderen. Dat moesten we dus zelf eens gaan bekijken. Aangezien Voeren doorweven is van wandelknooppunten was het maar een kwestie van de nodige punten te zoeken. Toevallig stootten we op de website www.wandelknooppunt.be en het werd er plots allemaal nóg leuker op. Op die website kan je je eigen routes samenstellen. Als je dan ook de app installeert op de smartphone, kan je je eigen routes downloaden zodat je ter plaatse alleen nog maar de knooppunten hoeft te volgen. Als je ter plaatse je routes nog wil wijzigen, uitbreiden of inkorten is dat ook geen probleem. In de gratis versie moet je wel altijd met het internet verbonden zijn.
We bereidden thuis twee mogelijke wandelingen voor: de bronnenwandeling en de Altenbroekwandeling. De eerste hebben we uiteindelijk helemaal gedaan, de tweede grotendeels.
Bronnenwandeling
Afstand: 8,2 km
Knooppunten: 54-67-66-65-64-63-62-60-55-47-91-48-54
De bronnenwandeling leidt je langs enkele waterbronnen die het water gewoon over de wandelpaden doen stromen. Op droge dagen volstaat gewoon schoeisel, op natte dagen dien je je uitrusting aan te passen omdat het dan erg modderig kan zijn. De luswandeling start officieus aan knooppunt 54 in Sint-Martens-Voeren, maar je kan eender waar starten als je de auto maar kwijt kan. Dat is in Sint-Martens-Voeren overigens niet zo eenvoudig. Echte parkings zijn er niet waardoor je geluk moet hebben dat er langs de weg ergens een plaatsje is.
Vanaf knooppunt 54 dient zich meteen een stevige klim aan van ongeveer 90 meter en je mag meteen door water stappen: de eerste bron verstopt zich niet bepaald. Het water kabbelt van de helling af, dwars over het wandelpad. Aan knooppunt 67 kan je even uitblazen voor je de hoogte die je net bereikt hebt weer meteen mag afdalen. Dan krijg je prachtige uitzichten voorgeschoteld en vele groenen weiden. Het feit dat het lente is en de bloesems nog in bloei staan, maakt het plaatje compleet. Onderweg passeer je nog de Veurzerbron waar je op een terrasje kan uitrusten. In het winkeltje van Jetteke kan je streekproducten kopen, maar wij stapten verder.
De wandeling gaat verder richting Sint-Pieters-Voeren, weer over groenen heuvels en langs huisjes in de atypisch Vlaamse romantische architectuur. Wat is het hier mooi! In het charmante Sint-Pieters-Voeren kan je op een van de terrasjes weer even rusten en genieten van de stilte, de omgeving en het mooie weer. Je vindt er enkele terrasjes en bij de Landcommanderij kan je even gaan kijken bij een palingkwekerij waar je de beestjes zo vers als het maar kan zijn kan kopen. Even verder kozen wij even voor een pauze bij De Cantarel, een hotel/taverne met schitterend terras. Wij zouden hier ‘s avonds terugkomen om te eten, maar nu kozen we voor een ijsje aan hun ijskraampje langs de wandelweg. Klein en eenvoudig, maar zo gezellig wanneer je deze wandeltocht doet.
Het laatste stukje van de wandeling is het eenvoudigst. Zo goed als plat wandel je weer naar Sint-Martens-Voeren. Onderweg krijg je nog mooi zicht op de pittoreske spoorbrug die het landschap compleet maakt.
Altenbroek
Afstand: 10,1 km
Knooppunten: 24-23-22-34-35-40-41-42-53-52-51-50-43-44-32-33-34-22-23-24
Het was inmiddels halfvier. We waren om 12u15 gestart en hebben naar onze normen lang over de bronnenwandeling gedaan, maar we kwamen in de eerste plaats om van het mooie weer te genieten. Omdat het nog wat te vroeg was om alweer in de auto richting Antwerpen te kruipen, besloten we de tweede wandeling die we voorzien hadden, de wandeling rond domein Altenbroek (ook Altembrouck), nog aan te vangen. We zouden wel zien of we ze volledig gingen doen.
In principe start deze wandeling in ‘s Gravenvoeren, een beetje verderop, maar dankzij de knooppunten is ze mits een kleine overbrugging te koppelen aan de bronnenwandeling. We lieten de auto in Sint-Martens-Voeren gewoon staan en wandelden van knooppunt 54 naar 50 om daar dan aan te sluiten bij de eigenlijke luswandeling.
Die overbrugging bedroeg slechts 700 meter maar het was de moeite! We moesten namelijk weer 75 meter omhoog en op die korte afstand is dat redelijk pittig als je bij het begin van het seizoen nog niet veel conditie hebt opgebouwd. Boven op de heuvel krijg je een prachtig uitzicht over Sint-Martens-Voeren met het kerkje en de spoorbrug. Leuke bijkomstigheid is dat je net de grens met Nederlands bent overgestoken. Een deel van de wandeling loopt dan ook over Nederlands grondgebied. Eerstvolgende doel: het dorpje Noorbeek in Nederlands Limburg. De wandeling erheen is vrij plat tot dalend. In het dorpje zelf vind je ook weer een terrasje waar wij dankbaar gebruik van gemaakt hebben.
De zon was inmiddels al wat gezakt en dus moesten we gaan nadenken over het al dan niet vervolledigen van de tocht. We besloten alvast tot knooppunt 42 te wandelen waar we een eerste mogelijkheid hadden de lus in te korten. We besloten echter nog verder te stappen tot aan knooppunt 40 waar we voor dezelfde keuze stonden. Deze keer beslisten we de route in te korten en naar punt 32 te wandelen om dan zo via de eigenlijke route naar knooppunt 50 te gaan zodat we vanaf daar weer naar Sint-Martens-Voeren konden afdalen. Het stukje van 40 naar 32 was sterk dalend en we voelden de bui al hangen. We waren al behoorlijk moe, en vermits punt 50 boven op de heuvel ligt, wisten we dat we nog één keer een serieuze klim voor de boeg hadden alvorens die klim weer te niet te doen richting auto. Voor we de heuvel weer op moesten, wandelden we een stukje langs de Voer, het riviertje waar de streek zijn naam aan te danken heeft. Dit was meteen het mooiste stukje van de tweede wandeling. Heb ik al gezegd dat het hier érg mooi is?
Iets over zes kwamen we weer aan de auto. Ondanks het inkorten van de tweede wandeling hadden we toch nog 8,2 km gedaan met de overbruggingswandeling als compensatie. We hadden in totaal dus een goede 16 km in de benen. Om de dag af te ronden reden we terug naar De Cantarel waar we op het supergezellige terras lekker gegeten hebben.
Onze mening
We zijn intussen op veel plaatsen geweest in Europa en de V.S. maar toch kan ons eigen land blijven verrassen. Vorige week nog bezochten we Connecterra in Maasmechelen en nu ontdekten we voor het eerst de Voerstreek. Voeren is echt prachtig, misschien wel een van de mooiste plekken van ons land. De landschappen zijn niet spectaculair maar bijzonder idyllisch, romantisch en gezellig. Het wandelknooppuntnetwerk met de oneindig veel mogelijkheden maakt het bovendien tot een waar wandelparadijs. Ons zien ze hier zeker terug!
Ga hierover verder op
