Een verborgen pareltje in de Ardennen: de vallei van de Hoëgne

We zouden er een reeks van kunnen maken: op zoek naar bekende en minder bekende wandelingen in de Ardennen. Vorig jaar hebben we al enkele pareltjes ontdekt en dat smaakte naar meer.

De Belgische Ardennen en de Hoge Venen zijn prachtige natuurgebieden waar iedere wandelaar wel iets naar zijn zin vindt. Probleem blijft dat er geen overkoepelende organisatie is die al dat moois netjes bundelt op een website waar je je keuze kan maken. De Oostkantons hebben met de website www.eastbelgium.be begrepen dat zoiets onontbeerlijk is als je toeristen wil aantrekken maar de rest van Wallonië is nog niet helemaal mee met dat verhaal. De consequentie is dat je echt moet gaan zoeken naar mogelijkheden. Iedere provincie en veel gemeenten hebben hun mogelijkheden wel min of meer gebundeld, maar dan nog moet je maar weten dat er in een bepaalde gemeente mooie dingen te doen zijn om er dan gericht naar te kunnen zoeken.

Dat zoeken hebben we voor deze wandeling ook gedaan en per toeval kwamen we uit op de toeristische website van Jalhay. Onze aandacht werd extra gewekt omdat we geen hele dag te spenderen hadden en vanuit Antwerpen niet te diep wilden rijden. Afgaand op de beschrijvingen op de site kozen we voor de wandeling door de vallei van de Hoëgne, geïndexeerd op tien kilometer en een wandeltijd van zo’n drie uren.

Op pad

Rond 14u kwamen we aan op de parkeerplaats. Vanaf de E42 was het nog zo’n twee kilometer rijden, zeer goed bereikbaar dus. Het kleine straatje vanaf de hoofdweg kronkelt naar beneden tot de valleibodem waar je dan plots met je auto doorheen de rivier moet. Dat klinkt spectaculairder dan het is, want de oversteek is perfect te doen, ook met een kleine auto. Voor het eerst kwamen we een ruime parking tegen die de interesse van de wandelaars moet aankunnen. Er stonden een zestal auto’s, dus bijzonder druk was het niet.

Je legt de wandeling af door de wegwijzers met een blauw kruis te volgen. Meteen naast de parking zie je waar je heen moet aangezien je door een poort moet om de vallei te betreden. Meteen kom je in contact met de rivier en dat vinden wij altijd een plus. De temperatuur was overigens perfect om te wandelen. In Vlaanderen stond de thermometer op 30°, hier was dat zes graden minder.

De eerste kilometer is vrij vlak en behoorlijk idyllisch. Er zijn veel mooie plekjes waar je even stil kan staan, in en naast de rivier. Net als bij de Ninglinspo zou je hier trouwens ook met gepast waterschoeisel een rivierwandeling van kunnen maken, ook geschikt voor kinderen.

Van links naar rechts

De wandeling slingert doorheen de vallei van de linker- naar de rechteroever en weer terug met in totaal een tiental oversteken via een houten loopbrug. Onderweg zijn veel watervalletjes te zien die in het voor- en najaar wellicht iets meer debiet hebben dan op dit moment. Vanaf de waterval Léopold II wordt de wandeling iets uitdagender. De stijging neemt toe en stopt eigenlijk niet meer tot het keerpunt boven. De vermoeidheid van het voorbije schooljaar zat nog in onze kleren en we hadden het gevoel dat we niet vooruit gingen. De klok tikte verder en we hadden de indruk dat we de drie voorziene wandeluren niet zouden gaan halen. Later bleek die vrees geheel ongegrond.

Onderweg zijn er tal van mogelijkheden om even te stoppen en te genieten van de omgeving. Naar mate je meer stijgt neemt de frequentie van zitbanken af maar er zijn rotsen genoeg die die functie kunnen overnemen. Het is vaak ook mogelijk om tot in het midden van de rivier te klauteren en daar ergens een mooi plekje uit te kiezen. Ook zijn er veel mogelijkheden om veilig met de voetjes in het rode rivierwater te stappen.

Keerpunt

Na een voortdurende klim kwamen we op een open plek in de Ardense bossen en hier werd de bewegwijzering een beetje verwarrend. We waren duidelijk aan het keerpunt gekomen en hier stuurden de bordjes ons zowel naar links als naar rechts. We hadden geen databereik op deze plek dus even checken op de website hoe het nu weer precies zat was niet mogelijk. We kozen dan maar op goed geluk om naar links te wandelen vanaf de Pont du Centenaire. Achteraf bleek dat naar rechts ook perfect mogelijk was en je dus eigenlijk je terugweg kan kiezen. Wij kozen dus links en hebben geen idee wat er aan de overzijde te zien zou kunnen zijn.

Net zoals bij de Ninglinspo is de terugweg een pak minder interessant. Ook hier wandelden we een heel stuk op de top van de heuvel, langs de vallei van de Hoëgne, om na enkele honderden meters toch terug de hellingbossen in te duiken. Het water van de Hoëgne is nooit veraf en het geluid geeft je een indicatie of je nog goed zit. Op cruciale punten ontbraken hier en daar wegwijzers maar dat werd dan gecompenseerd door suggestieve wegmarkeringen. De heenweg was perfect duidelijk, jammer dat men op de terugweg wat steekjes liet vallen. Uiteindelijk kwamen we opnieuw aan de waterval Léopold II en vanaf hier was de terugweg identiek aan de heenweg. Meestal vinden we dat niet zo leuk, maar in dit geval was het wel aangenaam om de rondwandeling te kunnen afsluiten langs de rivier. Uiteindelijk hadden we er zo’n twee uren en veertig minuten over gedaan en zaten we ondanks onze trage vorderingen nog ruim binnen de aangeduide wandeltijd.

Onze mening

De Hoëgne is een bijzonder leuke rivier om langs te wandelen omdat ze zo toegankelijk is. De vallei heeft heel wat mooie plekjes om even te rusten en te genieten van de omgeving. De route staat goed aangegeven, alleen moet je er dus op letten dat je aan de Pont du Centenaire niet in verwarring gebracht wordt door de wegwijzers. Als je graag langs de rivier blijft is het natuurlijk ook mogelijk dezelfde weg terug te nemen. Zoals je kan vermoeden is de terugweg een stuk vlotter te doen aangezien die voortdurend daalt.

Volgens de website zou de wandeling zo’n tien kilometer zijn, maar onze stappenteller gaf iets minder dan negen aan, om maar even een idee te geven. Omdat de wandeling niet zo lang is, hoef je er zeker geen dag voor uit te trekken. Je kan de ervaring aan de Hoëgne een beetje vergelijken met die van de Ninglinspo, alleen spreekt die wellicht nog wat meer tot de verbeelding. Alleszins is dit wat ons betreft absoluut een namiddag in de Ardennen waard.

Ga hierover verder op