Enkele jaren geleden waren we al eens in La Roche-en-Ardenne, of simpelweg La Roche, toen we een leuke wandeling maakten van Maboge naar La Roche en weer terug. In augustus keerden we terug met onze anderhalfjarige voor een leuk dagje Ardennen… dachten we.
De bedoeling was om in La Roche eens wat meer tijd uit te trekken dan de vorige keer toen Corona de sfeer verpestte. We parkeerden de auto aan Quai de l’Ourthe, vlak bij de Spar. Voor een hele dag betaalden we 7,5 euro. Niet te veel, vonden we. Van daaruit trokken we het stadje in met de bedoeling er een wandeling aan te koppelen naar het Parc à Gibier oftewel het Wildpark. Je vindt dergelijke parkjes wel meer in de Ardennen, het ene al wat beter dan het andere.
La Roche
We vertoefden een klein uurtje in La Roche. Het is dan ook een klein stadje met slechts één noemenswaardige straat, maar het stadje is natuurlijk magisch gelegen aan een bocht van de Ourthe. De ligging aan water geeft meerdere plaatsen een extra en dat is ook hier het geval. Je kan er alleszins heel wat mooie plaatjes maken. Aan terrasjes overigens geen gebrek. De keuze is erg groot voor een stadje van dit formaat.
De vorige keer had het Parc de Rompré ons hart gestolen, deze keer bezochten we het niet omdat er een of andere markt was die de rustige sfeer deed verdwijnen.
Parc à Gibier
Tijd om diertjes te gaan kijken! Omdat we niet alles met de auto wilden doen, besloten we te voet naar het wildpark te gaan, op zo’n 1,6 kilometer van het centrum van La Roche. Niet ver, maar met een kinderwagen behoorlijk pittig. We liepen via de Rue Trou-Bourbon en dat was geen verstandige keuze. De 1,6 kilometer bleek immers bijna volledig te stijgen, en niet bepaald subtiel. Op een dag van rond de 30 graden was dat iets waar we niet op voorzien waren. De korte afstand verraadde niet dat het zo’n pittige afstand zou worden.
Het park zelf dan. Je komt eerst bij een open, niet-betalend deel waar een taverne is en een speeltuin waar kinderen zich kunnen uitleven. Op zich maakt dat van het wildpark een ideale tussenstop van een langere wandeling of zelfs een bestemming op zich voor een uurtje of zo.
Wij kwamen echter voor de diertjes en liepen door naar de ingang waar we 13 euro afrekenden voor twee volwassenen. Ons kleintje moest, gelukkig, geen inkom betalen. Die 13 euro bleken goed betaald te zijn; het wildpark stelt immers bijzonder weinig voor. In een luswandeling – die weer stevig omhoog loopt – van 1,2 kilometer heb je het hele park gezien. Veel dieren hebben we niet gezien, wellicht mede door de hitte, maar zelfs los daarvan is een bezoek amper de moeite. Het wildpark van Han-sur-Lesse is wat dat betreft van een heel ander kaliber. Je betaalt er een stuk meer, maar je krijgt er ook heel wat meer voor in de plaats.
Uiteindelijk spendeerden we een kleine twee uurtjes in het park alvorens de terugkeer naar la Roche aan te vangen. Die wandelden we langs de Rue Sainte-Marguerite. What goes up must go down, uiteraard, maar we hadden het gevoel dat het hoogteverschil via deze weg zachter ging en wellicht was de heenweg via deze weg ook een betere keuze geweest. Net voor de eigenlijke afdaling naar La Roche passeer je nog langs een leuk uitkijkpunt met zicht op de kenmerkende burchtruïne.
Maboge
Terug in La Roche zochten we iets om te eten en daarna besloten we nog even bekend terrein op te zoeken: Maboge, een dorpje op zo’n zes kilometer van La Roche, dat twee jaar eerder een plekje in ons hart wist te veroveren. Dit dorpje ligt prachtig langs de Ourthe en als klap op de vuurpijl kan je hier heel gemakkelijk in de rivier om verkoeling te zoeken. Ons kleintje heeft zich hier nog een uurtje uitgeleefd en wij genoten van de prachtige omgeving.
