Een van de hoogtepunten wat levadawandelingen op Madeira betreft zou de wandeling naar de 25 Fontes, watervallen, zijn. Aangezien de wandeling naar de Caldeirão Verde ons zo goed bevallen was, moesten we deze natuurlijk ook gedaan hebben.
Voor de tweede keer deze week trokken we naar Rabaçal. Eerder waren we er al voor de Riscowaterval. De weg erheen was toen behoorlijk spannend en die weg wilden we niet nog een keer. Een mooi alternatief was dan de route via de Encumeadapas, nog steeds een spannende weg maar veel beter te doen. Boven op de pas stopten we even aan een miradouro voor het uitzicht.
Toen we verder wilden rijden, merkten we een bordje met een waarschuwing: rijden op eigen risico wegens vallende rotsblokken. Omdat we op dit punt geen andere keuze hadden dan verder te gaan, besloten we om wel aandacht te hebben voor de waarschuwing maar niet om er meer dan een uur voor om te rijden. De weg bleek uiteindelijk goed te doen hoewel we onderweg wel een keer een serieus rotsblok zagen op onze rijstrook. Aangezien het ding er nog gewoon lag, vermoeden we dat het er nog niet zo heel lang geleden terechtgekomen was.
Rabaçal
Na een klein uurtje rijden vanaf Funchal kwamen we aan op de parking in Rabaçal, op zo’n 1400 meter hoogte. Het was nu een stuk minder koud dan enkele dagen geleden en de lucht was deze keer helder. We waren weer goed op tijd dus vormde parkeren geen probleem.
We startten dezelfde weg als naar de Riscowaterval: een geasfalteerde weg naar beneden waar enkel een shuttlebusje rijdt tussen de parking en Rabaçal, dieper in het dal. Voor we de tocht verderzetten hielden we weer even halt aan de Casa de Rabaçal. Op de splitsing van de 25 Fontes en de Riscowaterval werd duidelijk dat we vandaag nog veel dieper het dal in moesten. Vele trappen naar beneden volgden. We voelden de bui al hangen voor de terugkeer…
Prachtige natuur, te veel wandelaars
Eenmaal beneden zagen we eindelijk de levada die ons tot aan de 25 Fontes zou brengen. Het was weer erg leuk om naast een beekje te lopen. We wisten nu ook dat de stijging zachtjes zou gaan. De wandeling vonden we minder spectaculair dan die naar de Caldeirão Verde, hoewel ook hier enkele spannende stukjes zaten waarbij het elkaar kruisen niet altijd eenvoudig was.
We merkten wel dat dit een van de populairste wandelingen is op Madeira, vooral toen we aan het keteldal van de 25 Fontes aankwamen. Het stikte er van de wandelaars waardoor de eerste kennismaking nu niet zo aangenaam was. Eens we daar konden doorkijken en wat dichterbij konden, drong de spectaculaire omgeving wel tot ons door. Ook dit is weer een prachtig stukje Madeira! Het lijkt wel Droomvlucht in de Efteling, maar dan in het echt!
Het lijkt wel Droomvlucht in de Efteling, maar dan in het echt!
De terugweg verliep minder vlot. Dat kwam enerzijds door de vele trappen terug naar boven en anderzijds door de talrijke wandelaars die nog op de heenweg liepen. Die massa bleek echt een afknapper te zijn, maar het is niet anders. Uiteindelijk maken we er zelf uiteraard ook deel van uit.
Aan de Casa de Rabaçal hadden we de mogelijkheid om het shuttlebusje terug naar boven naar de parking te nemen, maar net zoals bij ons eerder bezoek, kozen we er ook nu weer voor om te voet terug te keren en de tocht af te maken zoals wij vinden dat het hoort. Dat kostte ons tweehonderd hoogtemeters extra, maar dat was dan maar zo. Uiteindelijk zijn we zo’n 3 uur en 45 minuten onderweg geweest, van parking tot parking en met lunchpauze aan de 25 Fontes.
Nog een tip: als je via de asfaltweg afdaalt, kom je op een gegeven moment aan een splitsing met wegwijzer waar nogal wat mensen, wij ook aanvankelijk, twijfelen over hoe ze moeten lopen. De wegwijzer naar Casa de Rabaçal, waar je sowieso moet zijn voor zowel de 25 Fontes als de Riscowaterval, stuurt je trappen af het bos in. Je kan ook kiezen om de asfaltweg verder te volgen, maar dan doe je er een stuk langer over. Je hebt dan wel geen trappen. Ook op de terugweg kan je uiteraard kiezen welke weg je neemt. Aan Casa de Rabaçal zijn er ook enkele routes mogelijk. Allemaal zijn ze min of meer even lang, maar wij vonden de route via de geplaveide weg die start waar het shuttlebusje stopt, de eenvoudigste.
Afkoelen in Porto Moniz
Opnieuw zoals na ons vorige bezoek reden we verder naar Porto Moniz met als doel de Piscinas Naturais, de natuurlijke zwembaden pal aan zee. We waren enkele dagen geleden al overdonderd door de schoonheid en het spektakel ervan dat we nu zin hadden het eens zelf mee te maken.
Voor slechts 1,5 euro per persoon konden we binnen. We kleedden ons om en zetten de eerste voetstappen in het natuurlijke zwembad, gevuld door de zeegolven die regelmatig over de rand klotsen. Het water zou zo’n 20 graden zijn maar het voelde bijzonder koud aan. Na wat gewenning slaagden we erin er toch helemaal in te duiken en te zwemmen naar de rand. Daar wachtten we geduldig op de woeste golven die zich met veel drama in het zwembad gooien.
De zee was wat rustiger dan bij ons eerste bezoek, maar we kunnen je verzekeren: het is een heel bijzondere ervaring om door de golven weggeduwd te worden van de rand, een eindje het zwembad in. Dat samen met de ongelooflijk mooie omgeving van Porto Moniz maakt dit een topper die je zeker niet mag overslaan.
Onze mening
De wandeling naar de 25 Fontes is absoluut de moeite, maar als je moet kiezen, zouden we de Caldeirão Verde aanraden. Die is op zich spectaculairder en kent een gelijkaardig doel. Bovendien zijn daar beduidend minder wandelaars. Als je de Riscowaterval en de 25 Fontes wil zien, is het raadzaam beide te combineren. Een groot deel van de route overlapt immers.
Zoals gezegd: Porto Moniz is absoluut de moeite. Alleen al voor de ligging en de afdaling naar het dorpje, maar zeker ook voor de Piscinas Naturais die je zeker ervaren moet hebben!
