De paasvakantie was weer aangebroken en net als vorig haar hadden we een klein snoepreisje voorzien. Deze keer niet naar exotische oorden maar dichter bij huis, naar Spanje. Valencia stond al langer op ons citytriplijstje en eindelijk was het er van gekomen.
Valencia is na Madrid en Barcelona de derde stad van Spanje, zowel qua inwoneraantal als qua economie. Menig reisgids weet te vertellen dat de stad aan een stevige toeristische opmars bezig is en onze omgeving kon dat alleen maar bevestigen. Veel mensen waren er al eens geweest, en niemand was er negatief over. Dat kon haast niet mislopen.
Om ook wat rust te hebben, hadden we vijf dagen uitgetrokken voor de trip. Dat is veel, zeker voor een stad van dit formaat. Achteraf is ook gebleken dat als je enkel voor de stad komt, het ook in minder tijd kan. Maar goed, Valencia bleek zich perfect te lenen voor de combinatie van intensief citytrippen én ontspannen.
Vervoer
Rechtstreekse vluchten naar Valencia zijn vanuit België moeilijk. Ze zijn er wel, maar eerder beperkt en met niet zo gunstige vluchtschema’s. Daarom weken we voor de eerste keer uit naar Eindhoven, van waar we met Transavia rechtstreeks naar Valencia vlogen. Als je nog niet via Eindhoven bent gegaan: kijk er zeker eens naar voor je volgende bestemming. De luchthaven is zodanig klein dat je in een mum van tijd je koffer ingechecked hebt en door de controle bent. In ons geval iets meer dan een kwartier in totaal. Transavia was voor de korte vluchttijd ook een prima maatschappij: netjes, efficiënt en vriendelijk. Zo hebben we het graag!
Valencia heeft op zich goed openbaar vervoer, inclusief metro. Die is echter niet zo praktisch als je niet pal in het oude centrum verblijft. De metro is immers bedoeld om mensen vanuit de voorsteden naar het centrum te krijgen en omgekeerd, eerder dan verplaatsingsmogelijkheden binnen het centrum te bieden. Voordeel is wel dat je in de luchthaven de metro kan nemen en binnen de twintig minuten in het oude centrum staat. Wij reden nog tien minuutjes door en moesten dan nog zo’n anderhalve kilometer wandelen tot aan ons hotel.
Ons hotel lag op zo’n twee kilometer van de oude stad en nog eens zo veel van de zee. Om ons te verplaatsen maakten we veelvuldig gebruik van Valenbisi, het openbare fietsdeelsysteem dat je in veel steden inmiddels terugvindt. Na onze ervaring in Parijs bleek dit ook in Valencia het perfecte vervoersmiddel te zijn. We zijn er van gaan houden! Op tien minuutjes stonden we zo in de oude stad en op een kwartier aan de zee. Pal aan het Turiapark konden we ons geen betere locatie inbeelden.
Turiapark
Als er ons één ding zal bijblijven van Valencia, dan is het het Turiapark wel. Voor ons was het de highlight van de stad en dat lijkt misschien vreemd voor een stadspark. Maar onderschat dit park niet. Het is eigenlijk de voormalige rivierbedding van de Turia, die tot eind jaren ’50 van de vorige eeuw doorheen de stad stroomde. Na herhaaldelijke overstromingen werd beslist de rivier om te leiden en van de oude bedding een gigantisch stadspark te maken. Resultaat: een negen kilometer lange groene gordel doorheen Valencia met voorzieningen voor activiteiten, fietspaden, wandelpaden, fonteinen,… Kortom: een pracht van een park. Als de overkapping van de Antwerpse ring nog maar een fractie oplevert van het Turiapark, kunnen de werken wat ons betreft niet snel genoeg starten.
Het leukste deel van het park vonden wij het deel pal aan ons hotel. Hier liep ook nog eens een stroompje doorheen het park en grenst het aan de Cuidad de las Artes y Ciencias, waarover later meer. We hebben menig uurtjes doorgebracht in dit prachtige park. We hadden immers ons picnicdekentje mee van thuis en dat bood natuurlijk zalige ontspanningsmogelijkheden. Omdat we vijf dagen hadden voorzien, was dat gelukkig ook mogelijk.
Door de ligging van ons hotel was het Turiapark ook onze fietssnelweg naar het oude centrum van de stad, waar we in zo’n 10 minuten stonden.
Ciudad de las Artes y Ciencias
Als er één stadsgebied Valencia op de wereldkaart heeft gezet, is het dit wel. De uit de stad afkomstige en wereldberoemde architect Santiago Calatrava tekende voor niet minder dan zes futuristische gebouwen en constructies die samen één modernistisch geheel vormen, omgeven door zeer veel water. In de Valenciaanse zon is dit puur genieten. In het gebied vind je o.a. een operagebouw, een museum voor wetenschappen, de Hèmisferic die lijkt op een gigantisch oog en L’Umbracle, waar je langs mooie palmbomen kan wandelen.
Gezien de ligging pal aan ons hotel is dit de plek waar we het vaakst te vinden waren. Hier valt ook ongelooflijk veel te zien: de indrukwekkende constructies en de mensen die als door een magneet naar deze stadswijk aangetrokken worden.
