De wandeling naar de Vereda dos Balcoes bevindt zich in het binnenland van Madeira, niet ver van de hoogste toppen zoals Pico Do Arieiro en Pico Ruivo. De zon en de blauwe lucht beloofden een mooie dag en dus gingen we weer op weg.
Vanuit Funchal is Ribeiro Frio, het plaatsje waar de wandeling start, slechts iets meer dan 20 kilometer en toch duurde de rit weer een uur. Andermaal was de geografie daar verantwoordelijk voor. Het eiland heeft bijzonder weinig platte stukken en vanaf de kust gaat het meteen omhoog, en snel! De bergen vormen als het ware een muur die bijna tegen de kust is gebouwd. Ter illustratie: de Pico Ruivo, het hoogste punt van het eiland, is 1862 meter hoog en ligt in vogelvlucht op zo’n 10 kilometer van de kust. Verdere uitleg is niet nodig dan. De weg beloofde dus weer spectaculair te worden met veel haarspeldbochten en stijgingen om u tegen te zeggen. Het leverde me op sommige punten alleszins weer de nodige stress op.
Ribeiro Frio
Hoe hoger we reden, hoe lager de temperatuur en in Ribeiro Frio zaten we zo in de wolken dat we nog regen kregen ook. Het uitzicht waarvoor we kwamen, kwam ernstig in het gedrang. Nadat de ergste regen was gevallen, besloten we toch te starten aan de korte en gemakkelijke wandeling, opnieuw eentje langs een levada. Eigenlijk zijn de (laurier)bossen op Madeira tropische regenwouden en dat konden we vandaag goed merken. Het voelde allemaal erg klam en vochtig aan en overal rondom je is wel iets van water te bespeuren.
We merkten dat we langs een dal liepen maar door de wolken zagen we geen meter voor ons. Na een twintigtal minuten bereikten we het uitzichtpunt dat een spectaculair zicht moest bieden op de noordkust met de Adelaarsrots en de hoogste toppen van Madeira. Maar helaas, het enige dat we wel zagen waren de Madeiravinkjes die ons vol ongeduld opwachtten. Deze vinken komen enkel op dit eiland voor en zijn bijzonder mooi en nieuwsgierig. Ze weten dat ze eten krijgen van wandelaars en schuwen mensen dan ook niet. Ze zorgden voor het nodige entertainment terwijl we aan het wachten waren op het optrekken van de mist en de wolken.
Enkele minuten later werd het wachten beloond en werd het wolkenpak dunner. Het prachtige uitzicht kwam tevoorschijn als het toneel dat verschijnt wanneer de gordijnen openen. Het voelde een beetje beangstigend aan. De wolken stegen immers voor onze ogen op om over de hoogste toppen te geraken. We konden ze bijna aanraken. Kort daarna brak de zon zelfs door in delen van de mooie vallei en kregen we toch te zien waar we voor gekomen waren. Jammer genoeg bleven de hoge toppen Pico Ruivo en Pico do Arieiro gehuld in wolken, dus die kregen we vandaag nog niet te zien.
We hebben een tijdje vertoefd op het uitkijkpunt, geamuseerd door de vinkjes, alvorens we terugkeerden. Het was intussen wat warmer geworden en ook de regen was helemaal verdwenen. Zo wordt nogmaals duidelijk dat het weer op Madeira snel kan veranderen. Na het nodige bochten- en hellingenwerk kwam Funchal weer in zicht, badend in zonlicht.
Het was een rustige dag vandaag maar dat vonden we voor een keertje niet erg. De rest van de dag spendeerden we dan ook graag in de buurt van het zwembad van ons hotel.
Onze mening
De wandeling naar de Vereda dos Balcoes is een fluitje van een cent maar biedt wel een prachtig uitzicht dat de moeite waard is. Je moet er wel wat voor over hebben want de autoweg erheen vereist de nodige concentratie. Laat je niet ontmoedigen als het weer tegenzit: het kan snel veranderen. Neem gerust je tijd als wolken het uitzicht belemmeren. Wie weet klaart het wel snel op.
Vragen, tips of eigen ervaringen over dit onderwerp? Surf dan naar
