Zeeland oefent al enkele jaren een zekere aantrekkingskracht op ons uit. We zijn er dan ook regelmatig te vinden, mede omdat het vanuit Antwerpen bijna om de hoek ligt. Deze keer trokken we naar Zoutelande.
Een weekje eerder waren we voor de eerste keer in Zoutelande, maar toen zat het weer niet mee. Het was bewolkt, aan de frisse kant en er zat een stevige wind aan zee. Reden dus voor een herkansing, en die kwam er vandaag.
De weg naar Zeeland viel tegen. Het was mooi weer en veel mensen hadden hetzelfde idee als wij. Normaal rijden we iets meer dan een uur tot in Vlissingen, nu klokten we af op twee uren tot in Zoutelande (iets verder dan Vlissingen). Maar de reis werd beloond!
Het leuke aan Zoutelande is dat je er nog gratis kan parkeren. Niet helemaal onbelangrijk, aangezien de parkeerkosten in Nederland al eens durven oplopen. Wij parkeerden net als een week eerder op de parking aan de Nieuwstraat en gingen op pad. Ons doel: een wandeling van zo’n tien kilometer, samengesteld met wandelknooppunten. In tegenstelling tot de Belgische variant van die wandelknooppunten is de Nederlandse een stuk onhandiger én moet je harder opletten wanneer je aan het wandelen bent. Men heeft namelijk zijn best gedaan om de wegwijzertjes zo goed mogelijk te camoufleren, wat niet altijd een cadeau is. Je kan bij de VVV in Zeeland wandelkaarten kopen, of je vindt de online planner hier. Zo hoef je er al niet naar te zoeken…
Eerst hielden we even halt in het enige straatje in Zoutelande waar wat te beleven valt. Hier vind je terrasjes, winkeltjes en een supermarkt. Het was duidelijk een stuk drukker dan een week eerder. Toen we de dijk op wandelden, bleek de drukte echter enorm mee te vallen. Het enorme strand was nagenoeg leeg, ondanks het prachtige weer.
Na even van het vergezicht genoten te hebben, gingen we op pad. Wij volgden de volgende knooppunten:
71 – 13 – 22 – 50
Vanaf 50 weken we af van de knooppunten, wandelden we terug richting zee en deden de terugweg met de voetjes in het water. Dat kan je uiteraard alleen maar doen als het weer er zich toe leent. Indien niet, kan je wel gemakkelijk via het strand terugwandelen via de houten loopplanken.
Het ommetje was best leuk. Het eerste deel liepen we door de duinen met enorm mooie uitzichten. Bij Valkenisse vind je de hoogste duinheuvel van Nederland. Hij is 45 meter hoog en van daar heb je een heel leuk uitzicht van Vlissingen tot Westkapelle. Aan de overkant van de monding van de Schelde zie je in de verte Zeeuws Vlaanderen en de haven van Zeebrugge.
Na het deel door de duinen werd het een stuk minder interessant. Vanaf daar liep het een stuk door bosgebied en vervolgens door weiden. Als je de wandeling zou doen, zouden we je adviseren om tussen de knooppunten 13 en 22 de route niet verder te zetten, maar aan de trappen al terug te keren naar de zee om vervolgens terug naar Zoutelande te gaan. De tocht is dan wel wat korter, maar je mist er niks mee.
Drie uren na ons vertrek kwamen we terug aan in Zoutelande. Drie uren lijken lang, maar wandelen doorheen de zee gaat niet zo vlot én we hebben wat tijd verloren door de wegwijzers die er soms niet waren of slecht zichtbaar waren.
‘s Avonds aten we een hapje bij Il Punto, een weekje eerder gingen we voor een pannenkoek bij Bram. De zon begon intussen snel te zakken en dus besloten we de dag af te ronden op de dijk. Op een bankje konden we genieten van een zalig zomerse zonsondergang, om het met een mooie alliteratie te zeggen. Daar hoef je dus zeker niet voor naar het eind van de wereld.
Onze mening
We lazen dat het toerisme in Zoutelande een stevige duw in de rug heeft gekregen sinds het gelijknamige liedje. Nochtans valt het naar ons gevoel allemaal nog prima mee. Zoutelande ligt aan een enorm zandstrand dat zich uitstrekt van Vlissingen tot Westkapelle. Een plekje vinden zal dan ook niet moeilijk zijn, zelfs al is het druk. In het dorpje zijn alle voorzieningen die je nodig zou kunnen hebben.
