Behalve honderden kilometers aan levadawandelingen en spectaculaire bergtochten heeft Madeira nog veel meer te bieden. Gezellige dorpjes bijvoorbeeld. Vandaag deden we er twee, toch weer gecombineerd met spectaculaire natuur. We hadden geen strak plan maar lieten ons leiden door de weg en een reisgids.
De dichtst bijzijnde bezienswaardigheid buiten Funchal zelf was voor ons Curral das Freiras, oftewel het ‘Nonnendal’. Naar dit keteldal vluchtten de nonnen van Funchal in de tijd dat Madeira nog het doelwit was van Moorse piraterij. Het dal ligt verscholen in het centrale bergmassief en was destijds zeer moeilijk bereikbaar. Begrijpelijk dus dat de vrome dames deze plek als veilig oord kozen. Tegenwoordig is het dal heel wat gemakkelijker bereikbaar. Een tunnel leidt meteen tot in het dorp en ook van bovenaf kan je het dal bekijken. In dat geval moet je naar Eira do Serrado.
Via een zeer bochtige klim met als laatste stuk een smalle weg met enkele bredere delen als uitwijkmogelijkheid bereik je die miradouro. Wij kozen voor die tweede optie omdat het dorp zelf niet zo speciaal zou zijn. Het uitzicht is best mooi maar we vonden het nu absoluut niet de must die we verwacht hadden aangezien veel mensen het over dat Nonnendal hebben. Maar goed, we laten Madeira nu niet achter zonder het zelf aanschouwd te hebben.
Ribeira Brava en Ponta do Sol
Van aan Eira do Serrado daalden we af en reden we verder naar Ribeira Brava, een dorpje dat eigenlijk aan een verkeersknooppunt ligt. Het ligt aan de VR1, de snelweg die langs zowat de hele zuidkust loopt en aan de VE4, de gemakkelijkste weg om het eiland van noord naar zuid te kruisen. Het dorpje ligt in een dal aan zee en heeft een klein strand waar je een frisse duik in de Atlantische Oceaan kan nemen. Er is een gezellige minipromenade met heel wat terrasjes. Ook het kerkje is best mooi.
We vertoefden een uurtje in Ribeira Brava voor we weer op pad gingen. Via de VE3 reden we verder westwaarts om vervolgens halt te houden in Ponta do Sol, naar verluidt het zonnigste plaatsje op heel Madeira. We parkeerden de wagen en liepen het dorpje in. Net zoals Ribeira Brava ligt het in een dal, maar hier is dat een stuk smaller waardoor het dorpje echt gekneld ligt. Het is er best gezellig. Je kan er ook naar een miradouro maar die lieten we voor wat het was.
Achadas da Cruz
Op een bankje bladerden we in onze reisgids en besloten een heel eind verder te rijden naar de ruige westkust. Daar ligt ergens, hoog boven zee, Achadas da Cruz, een weinigzeggend dorpje. Het is echter een interessante bestemming omwille van twee redenen: een spectaculaire kabelbaan en geen horden toeristen.
Alweer via een bochtige maar verder niet te moeilijke weg bereikten we het dorpje en vervolgens de kabelbaan op zo’n 400 meter boven de zee. De afgrond is er, net als bij de Cabo Girão, bijna recht en dus behoorlijk spectaculair. We waren een poos met verstomming geslagen toen we de kabelbaan zagen en het tot ons doordrong hoe diep en hoe recht de gondels naar beneden moeten. Bovendien worden de kabels behalve in de twee stations nergens extra ondersteund. Dat gaf een beetje een akelige indruk, zeker met de stevige wind die er dan ook nog eens zat.
Aan de kabelbaan vertrekt ook een wandeling naar beneden, maar na onze tocht van gisteren van de ene pico naar de andere, lieten we die aan ons voorbijgaan. We konden een ritje met de kabelbaan echter niet laten liggen. Voor 3 euro per persoon stapten we in een gondel voor ons alleen en waagden ons aan de spectaculaire afdaling.
De rit duurde 5 minuutjes. Beneden zijn enkele onbewoonde huisjes te vinden en verder… niets. De plek is dan ook alleen per boot of met de kabelbaan te bereiken. Aangezien veel toeristen deze attractie overslaan, kregen we er het gevoel alleen te zijn met de indrukwekkende natuur. Dit is echt alweer een machtig stukje Madeira!
Het speciale aan de kabelbaan is dat alleen het topstation bemand is. Beneden moet je zelf instappen en moet je op een knop drukken wanneer je klaar bent. Vervolgens wordt de gondel naar boven gehaald. Als je de wandeling naar beneden doet en met de kabelbaan terug naar boven gaat, hoef je niks te betalen.
Via Porto Moniz reden we terug naar Funchal aangezien dat sneller was dan via de VE3 terug te rijden. Een straf vonden we dat niet, want de afdaling naar Porto Moniz, die we nu al voor de derde keer deden, blijft enorm mooi.
Onze mening
We hebben een prima dag gehad. Na ons eerdere bezoekje aan Santana en Porto Moniz en nu Ribeira Brava en Ponta do Sol kunnen we besluiten dat Madeira bijzonder leuke dorpjes heeft, leuker dan de hoofdstad Funchal. De dorpjes hebben doorgaans niet zó veel te bieden, dus je kan er een aantal combineren in één dag, of eventueel met een of andere wandeling. De kabelbaan in Achadas da Cruz mag je eigenlijk niet missen. Als je te voet naar beneden wil, zou je zo’n twee uren moeten uittrekken. Zoals gezegd: we hebben de wandeling zelf niet gedaan, maar het kan niet anders dan dat die spectaculaire uitzichten oplevert. Een enkele rit met de kabelbaan duurt vijf minuutjes. Voor een tekort aan parkeerplaats hoef je niet te vrezen aangezien de grote massa toeristen dit punt links laten liggen.
