Dat is geen officiële bijnaam of zo, het is een naam die je gemakkelijk kan geven aan de voormalige hoofdstad van Japan. Eerder bezochten we al Fushimi Inari, vandaag stonden er nog meer tempels op het menu.
Het beloofde weer een warme dag te worden en dus konden we moeilijk inschatten hoeveel we zouden kunnen gaan ontdekken. Gezien onze beperkte tijd in Kioto – we lezen vaak dat je toch enkele dagen nodig hebt – wilden we zeker de wijk Gion gezien hebben met aansluitend de Higashiyama-wijk. Volle moed wandelden we richting het station van Kioto omdat een beetje verder de Higashi Honganji-tempel ligt. Die bezochten we dan ook eerst.
Higashi Honganji-tempel
De Higashi Honganji-tempel is naar eigen zeggen het grootste houten gebouw ter wereld en het is dan ook een erg indrukwekkende tempel. Aan de trappen van het heiligdom deden we onze schoenen uit en stopten ze in een plastic zakje voor we de tempel binnen wandelden. Er was net een dienst bezig die we eventjes konden volgen. Het interieur in combinatie met de boeddhistische gezangen en de Japanners die de dienst volgden waren de moeite om eens te zien. De warmte binnen deed ons echter weer snel naar buiten gaan, al was het daar niet veel beter.
De temperatuur was inmiddels enorm gestegen waardoor we het niet meer zagen zitten om de drie kilometer naar Gion te voet af te leggen, dus namen we de metro die toch wat verkoeling bracht. We waren niet meer dan een uurtje op pad en het was eigenlijk al nog maar amper uit te houden.
Gion
Gion moet de bekendste wijk van Kioto zijn. Het is een zeer traditionele wijk die letterlijk bezaaid ligt met tempels en schrijnen en waar nog veel authentieke Japanse straten zijn met houten huisjes. Op internet is eigenlijk zo goed als geen uitgestippelde route te vinden die je best volgt om alles te zien en dat was een beetje frustrerend aangezien we op goed geluk aan de wandeling moesten beginnen.
Voor wie het zou interesseren: wij startten de wandeling aan het metrostation Sanjo en wandelden van daar zuidwaarts naar de Chion-in-tempel. Daar wandelden we door het park naar het nabijgelegen Yasaka-schrijn dat ons een beetje deed denken aan het schrijn van Fushimi Inari. Ook hier waren massa’s toeristen. Op dit punt waren de hitte en vochtigheid haast ondraaglijk geworden. In de mate van het mogelijke probeerden we regelmatig een winkel binnen te gaan met airco om toch wat te kunnen afkoelen. Via de Kennin-ji-tempel verlieten we de wijk Gion en wandelden we recht Higashiyama in.
Gion vonden we nu eigenlijk wel een beetje overroepen. Het klopt dat dit een iets gezelligere wijk is met intiemere straatjes en wellicht komt ze ‘s avonds helemaal tot leven, maar voor nu vonden we het niet zo boeiend, afgezien van de tempels die we tegenkwamen, want die zijn telkens echt wel indrukwekkend. Het contrast met Osaka is alleszins gigantisch. In Kioto heb je niet het gevoel in een grote stad rond te wandelen terwijl ze dat wel degelijk is.
Higashiyama
Onze hoop was dan ook gevestigd op Higashiyama en hier werden de verwachtingen wel ingelost. Wat is dit een mooie wijk! De eerste kennismaking met de wijk was het zicht op de pagode van de Hokanji-tempel. Het indrukwekkende houten bouwwerk met vier verdiepingen steekt majestueus boven de omliggende bebouwing uit. Net zoals bij ons is het ene religieuze bouwwerk in Japan al wat beter onderhouden dan het andere; deze pagode was duidelijk aan een opknapbeurt toe.
De hitte was nu haast ondraaglijk geworden waardoor we de straatjes eigenlijk niet rustig konden bekijken. Het was eerder een overlevingstocht geworden met telkens vooruitblikken naar waar frisse drank en airco te vinden zou zijn. Slaagden we er toch in even af te koelen, geen vijf minuten later waren we weer van top tot teen nat van het zweet. Zomer is leuk, maar dit bemoeilijkte een citytrip wel aanzienlijk. Later zouden we te weten komen dat we midden in een hittegolf zaten waarbij temperaturen gemeten waren die nog nooit bereikt waren in Japan. Gelukkig wisten we dat op dit moment nog niet, anders zou de moed ons in de schoenen gezakt zijn.
Ninenzaka en Sannenzaka
De omliggende straatjes Ninenzaka en Sannenzaka zijn bijzonder sfeervol. Ook al zijn deze straatjes puur geconserveerd voor het toerisme, ze geven wel een knap beeld van hoe het premodernistisch Japan eruit moet gezien hebben. De pagode van Hokanji blijft de omgeving op een schitterende manier domineren en zonder hem zou het zicht helemaal anders zijn.
Zoals gezegd: de hele wijk is geconserveerd voor het toerisme. Bovengrondse leidingen die in de loop van de twintigste eeuw zijn aangelegd worden weer onder de grond gestopt en de huisjes krijgen een grondige opknapbeurt. Toppunt van commercie is de aanwezigheid van een Starbucks midden in de ‘oude’ wijk. Hoewel het een beetje vloekt, is hij ondergebracht in een zeer traditioneel pand waarbij je amper stoelen vindt maar eerder op een tatami moet gaan zitten om die verkoelende frappuccino naar binnen te werken. Het is weer eens wat anders.
Kiyomizu-dera
Sluitstuk van de wandeling was de tempel van Kiyomizu-dera die op de Otowaberg ligt. Zonder het goed te beseffen waren we weer heel wat gestegen en net zoals op de Inariberg leverde dat ook hier een mooi uitzicht op over Kioto. Het tempelcomplex zelf is opnieuw best indrukwekkend. We hebben al gemerkt dat tempels en schrijnen ofwel scharlakenrood ofwel donkerbruin zijn. Deze viel nog eens in de eerste categorie en die vind ik dan stiekem ook wel de mooiste. De pagode – wat zijn die dingen toch sfeervol – maakte het plaatje compleet. Ook al was het hier bijzonder druk, de sfeer was ingetogen, rustig, en dat kenmerkt toch wel elk heiligdom dat we nu al gepasseerd zijn. De Japanse godsdiensten lijken ook zeer toegankelijk; het gaat er erg gemoedelijk aan toe zonder veel gedoe. Het maakt allemaal veel indruk.
Van aan Kiyomizu-dera wandelden we zo’n 3,5 kilometer bergafwaarts richting hotel waar we een verfrissende douche namen alvorens te gaan eten in de buurt van het station van Kioto. De hitte had ons zo afgepeigerd dat we nood hadden aan wat rust en koelte. Nog nooit hebben we zoveel gezweet…
Shinkansen
In Kioto-station kochten we alvast onze tickets voor de Shinkansen, de bullet train, die ons de dag nadien in zo’n 2u15 naar Tokio zou brengen. Ongelooflijk hoe eenvoudig je hier een hogesnelheidstrein kan nemen. Er zijn er minsten vijf (!) per uur die je de dag zelf nog kan boeken, op voorwaarde dat het geen feestdag is en heel Japan op de trein zit. Bij ons moet je weken van tevoren reserveren en dan rijden er maar een paar tussen de grote steden. Japan doet dit briljant en veel steden en landen in de wereld zouden hier beter eens komen kijken. Het vergt wellicht enorme investeringen, maar door de hoge frequentie én betrouwbaarheid loont het gewoon niet om de auto te nemen. Openbaar vervoer zoals het hoort te zijn en dat bij ons in een mum van tijd komaf zou kunnen maken met de bedrijfswagens en de files die ze veroorzaken.
Onze mening
Kioto bevalt ons wel. Het is een bijzondere stad waarvan de mooiste bezienswaardigheden zich duidelijk aan de rand bevinden, tegen de omliggende bergen aan. De hitte speelt ons wel parten en beïnvloedt de beleving enorm. Het moet zalig zijn door de straatjes te kunnen wandelen zonder bekommerd te zijn om de overdreven temperatuur. We hebben over deze wandeling uiteindelijk zo goed als een dag gedaan, iets wat we zouden kunnen halveren als de temperatuur draaglijker was.
De wijk Gion viel ons wat tegen, al durven we vermoeden dat die ‘s avonds wel wat sfeervoller zal zijn. Higashiyama, ook al kan je het niet echt authentiek noemen, is wel absoluut de moeite. De vele tempels op onze weg maakten dat we er op den duur stilaan genoeg van kregen, al blijven ze vaak bijzonder mooi.
We overnachtten in Sakura Terrace, op tien minuten wandelen ten zuiden van het station van Kioto. We kozen voor kamer en ontbijt. Het hotel beschikt over een gezellige eetruimte, een terras en publieke baden. Het ontbijt is meer dan behoorlijk. Een aanrader!
