Magisch Kioto

Vanmorgen stond de wekker iets later dan gisteren. De eerste dagen waren al behoorlijk vermoeiend geweest en een uurtje langer slapen is dan geen overbodige luxe. We moesten immers fris zijn voor onze volgende stop: Kioto.

Is het nu trouwens Kioto of Kyoto, en Tokio of Tokyo? Misschien een onbenullige vraag, maar ik wilde het toch weten. In het Nederlands wordt vaker Kioto en Tokio gebruikt en dat is dan ook de aangewezen spelling voor wat onze taal betreft. Terugvallen op het Japans brengt niet helemaal opheldering aangezien de enige correcte schrijfwijzen de Chinees-Japanse tekens zijn. Een beetje verduidelijken: het Japans schrift bestaat niet uit één ‘alfabet’ maar uit drie. Het Kanji bestaat uit van oorsprong Chinese tekens en wordt gebruikt om begrippen weer te geven. In Japan worden zo’n 13.000 van deze tekens gebruikt. Daarnaast is er nog het Hiragana dat bestaat uit 48 tekens die uitgebreid kunnen worden tot 78 door er ” of ° aan toe te voegen. Hiragana wordt vaak naast het Kanji gebruikt omdat het blijkbaar eenvoudiger is aan te leren en te gebruiken. Een derde reeks is het Katakana dat evenveel karakters telt als het Hiragana. Niet eenvoudig, toch? Wij slaagden erin na verloop van tijd wel enkele tekens te herkennen. Vooral Sofie werd daar wat bedrevener in. Zo leerden we dat Tokio in het Japans 東京 is, handig voor als een trein komt aangereden waarop vooraan de bestemming aangegeven staat.

Volgens Taaladvies.net zou de spelling Tokyo de voorkeur moeten krijgen aangezien het Japanse transscriptiesysteem het zo aangeeft. Hetzelfde geldt overigens voor Kyoto. Om zo dicht mogelijk aan te leunen bij het Japans zouden we dus Tokyo en Kyoto moeten gebruiken, maar we spreken in het Nederlands ook niet over Paris, London en Kobenhavn, dus zullen we in deze blog consequent de spelling Kioto en Tokio gebruiken.

Op pad

We genoten van het ontbijt en verwonderen er ons weer over hoe uitgebreid Japanners ‘s ochtends eten. Je kan het vergelijken met een avondbuffet bij ons. In dit hotel kregen we dan ook een zeer uitgebreid ontbijt voorgeschoteld met currysoep, talloze groenten warm en koud, vlees, vis, brood,… Grappig om te zien hoe de Japanners hun dienblad volladen met kleine potjes met daarin telkens andere gerechtjes. En dan peuzelen met de stokjes…

Iets voor elf checkten we uit en vijf minuten later zaten we op de trein naar Kioto. Ongelooflijk hoe efficiënt en stipt het openbaar vervoer hier is. Je zou wel gek zijn om hier een auto te hebben of huren als je je beperkt tot de steden en hun omgeving. Op amper een half uur stonden we in Kioto waar het vervolg van ons avontuur kon beginnen.

Ons hotel lag op zo’n tien minuutjes wandelen van het station, op voorwaarde dat je de weg vindt. Net als in Osaka vormt het station hier een ondergrondse stad op zich met talloze gangen die tegelijk gigantische shoppingcentra zijn. Dankzij logische oriëntering en Google Maps slaagden we erin uit het station te geraken. Na een korte wandeling checkten we in maar konden nog niet op de kamer, dus besloten we de bagage achter te laten en even de stad in te gaan, o.a. naar een grotere supermarkt waar we deftig brood en kaas hoopten te vinden. In een behoorlijke grote versmarkt niet ver van het station vonden we wat we nodig hadden. Na eerdere mislukte pogingen in Osaka is het ons hier dus wel gelukt; wij blij!

Kioto

Kioto is een belangrijke stad op vlak van cultuur. Waarom? De stad was van 795 tot 1868 de hoofdstad van Japan tot het die functie moest doorgeven aan Tokio (‘oostelijke hoofdstad’). Kort daarna kreeg Kioto tijdelijk de naam Saikio wat ‘westelijke hoofdstad’ betekent. Tegenwoordig is het Japans zevende stad met zo’n anderhalf miljoen inwoners, om maar even te illustreren dat het land barst van grote steden.

Kioto scoort dus op vlak van cultuur omwille van de vele restanten van die befaamde keizerlijke periode. Zo vind je er nog het voormalige keizerlijk paleis maar vooral ligt de stad bezaaid met tempels, de ene al groter en indrukwekkender dan de andere. Ondanks haar grootte voelt Kioto niet aan als een echt grote stad en dat wordt door veel toeristen vaak als een plus ervaren. Het is ook de stad bij uitstek waar je kan zien hoe het traditionele, oude Japan eruit moet gezien hebben (daarover later meer) en waar je nog geisha’s kan tegenkomen op straat.

Fushimi Inari

Tegen 14u keerden we terug naar het hotel en konden we naar ons kamertje. We maakten ons klaar om aan de beklimming van de Inariberg te beginnen. Die ‘berg’ is 233 meter hoog en ligt op vijf minuutjes met de trein vanaf het station van Kioto. Inari is een van de belangrijkste shinto-heiligdommen van Japan. In Japan bestaat niet alleen het boeddhisme maar ook het shintoïsme is wijd verspreid. Het boeddhisme is via China overgewaaid naar Japan terwijl het shintoïsme de oorspronkelijke religie is. Beide religies vertonen gelijkaardige kenmerken en veel Japanners zijn beide vormen aanhangig. Het voor ons belangrijkste verschil is wellicht dat men bij het boeddhisme spreekt over tempels met grote toegangsgebouwen terwijl het shintoïsme schrijnen heeft waarvan de toegang gevormd wordt door de bekende rode, eenvoudige, poorten.

De Inariberg is een gigantisch heilig gebied dat vooral bekend is vanwege de duizenden scharlakenrode poorten, de torii, die helemaal naar de top leiden. De poorten zijn een soort van offers die individuen en organisaties kunnen doen. Zij ‘kopen’ dan een poort en hun naam wordt erin gegraveerd. Hoe groter de poort, hoe duurder. Onderweg kom je zelfs op sommige punten de ‘prijslijst’ tegen. Het levert alvast een bijzonder indrukwekkende ervaring op.

Beneden aan de berg, pal naast het station van Inari, ligt het eigenlijke schrijn en het is hier dat we voor het eerst écht kennis maakten met wat dat precies inhoudt. Bij de ingang van het domein kan je je handen en mond reinigen met water in een temizuya. Eerst reinig je je linker hand, dan je rechter hand en tenslotte reinig je je mond met water uit je linker hand. Het tempeldomein zelf is prachtig en indrukwekkend. Wellicht is het het mooiste domein dat we deze reis gezien hebben.

Natuur

Het shintoïsme is sterk verbonden met de natuur en daar is Fushimi-Inari het voorbeeld bij uitstek van. Het schrijn ligt beneden in de stad maar het grootste deel van het heilig domein bevindt zicht in de heuvels. De klim naar boven was behoorlijk pittig in de Japanse zon, hitte en vochtigheid maar de tocht was meer dan de moeite waard. Aan het begin van de wandeling zijn er nog massa’s toeristen maar hoe hoger je gaat, hoe minder er zijn en hoe specialer het wordt. Onderweg passeerden we nog langs kleinere schrijnen en winkeltjes die je voorzien van hapjes en drank. Vanaf een bepaalde hoogte heb je een mooi uitzicht over Kioto en kan je kiezen om nog verder rond de berg te wandelen in een cirkel. Voor wie hier ooit zou zijn: doe die rondwandeling zeker want de talloze schrijnen tegen de bergwanden, de bergriviertjes en de rode poorten zorgen voor een sfeer en setting die echt uniek zijn. Het is ook hier dat je regelmatig alleen wandelt en dat is een hele verademing na het lager gelegen deel.

Na de rondwandeling die ons enkele muggenbeten kostte van muggen die een stuk groter zijn dan bij ons kwamen we opnieuw aan het uitkijkpunt. De zon was aan het zakken en dat leverde prachtige plaatjes op. We genoten nog even van het uitzicht en de ingetogen sfeer alvorens weer af te dalen. Beneden aan het grote schrijn bleven we nog een tijdje nagenieten alvorens de trein terug te nemen naar Kioto. Het was een prachtige dag!

Onze mening

Fushimi-Inari is een absolute must als je in Kioto bent. Denk er zelfs niet over het te schrappen wegens tijdsgebrek. Het is voor ons de bijzonderste religieuze bezienswaardigheid van de hele reis geweest. De wandeling bergop is behoorlijk pittig, vooral omwille van de hitte die in deze tijd van het jaar genadeloos toeslaat. Voorzie enkele uren om alles rustig te bekijken en te genieten van de omgeving.