Van kitsch tot tempel

We hadden een relatief goede nachtrust achter de rug ondanks de biologische ontregeling door het tijdsverschil van zeven uur, dus dat gaf al moed. Tegenvaller was wel het opstaan met het nieuws dat de Rode Duivels het niet gehaald hadden tegen Les Bleus.

Omdat het nog maar de tweede dag in Japan was wilden we het vandaag nog niet te vol proppen. We waren redelijk goed opgestaan en wilden dat zo houden om zo snel mogelijk van de jetlag af te zijn. Op het programma: enkele bezienswaardigheden in het centrum van Osaka en dan op tijd richting Universal City. Sofie wilde alvast tiptop zijn omdat ze al lang van tevoren uitkeek naar de Universal Studios Japan.

Shinsekai

Na een goed ontbijt – wat zijn Japanners toch ongelooflijk vriendelijk, ook al versta je geen hol van wat ze zeggen en blijven ze toch rustig doorbabbelen wanneer ze al beseffen dat je geen Japans spreekt – gingen we op pad. Op een kwartiertje wandelen lag de wijk Shinsekai. Dit is op zijn minst een vreemde wijk. Het noordelijke deel is gebaseerd op Parijs, het zuidelijke op Coney Island, al konden we de linken niet meteen vinden. ‘t Is te zeggen, de enige verwijzing naar Parijs die wij konden ontdekken was de op de Eiffeltoren gebaseerde Tsutenkakutoren in het midden van de wijk. Voor de rest was het een aaneenschakeling van schreeuwerig kitscherige zaken en al wat vreemd is aan dit land. En dan zijn we hier nog maar overdag geweest, ‘s avonds zal het nog helemaal anders zijn.

De vreemde kantjes van dit land komen prachtig tot uiting in wijken als Dotonbori en Shinsekai.

Shinsekai is een wijk die voor de Tweede Wereldoorlog werd ontwikkeld en succesvol was. De oorlog luidde een tijdperk van verval in dat eigenlijk nooit meer echt omgebogen zou worden. De Tsutenkakutoren werd in 1912 gebouwd met als lichtend voorbeeld de Parijse Eiffeltoren. De toren werd echter in de oorlog ernstig beschadigd maar werd in de jaren vijftig van de twintigste eeuw opnieuw hersteld in zijn oorspronkelijke staat. Het bouwwerk is 103 meter hoog en doet sterk denken aan het deel van de Eiffeltoren vanaf de tweede verdieping. Hij heeft echter nog niet de helft van de charme van de Parijse tegenhanger en het feit dat hij in een wijk ligt die een dubbel gevoel geeft doet er ook niet echt goed aan.

Shinsekai geeft vooral een gevoel van vergane glorie, ook al is de wijk vooral ‘s avonds springlevend. Een aantal restaurants sluiten zelfs nooit en zijn dag en nacht geopend. Net zoals Dotonbori krijg je hier heel wat Japanse kitsch voorgeschoteld die ook wel eens leuk is voor eventjes. We spendeerden er niet echt veel tijd maar keken toch onze ogen uit in de tijd die we er waren. Het is dan ook een wijk waar je even tijd voor moet maken in Osaka.

Shitennoji

Volgende halte was de tempel van Shitennoji, op wandelafstand van Shinsekai. Hoe druk het in de omliggende straten was, zo rustig was het op het tempeldomein. Het leek alsof de drukke stad hier eventjes helemaal stilviel.

De Shitennojitempel is een oase van rust in het drukke Osaka.

De tempel van Shitennoji is een van de oudste van Japan en de eerste die door de staat werd gebouwd. Het is een boeddhistische tempel die in de zesde eeuw opgericht werd. Hij is een aantal keren afgebrand maar werd telkens opnieuw opgebouwd volgens het originele plan. Het complex is echt mooi en de pagode maakt het helemaal af. Stiekem begin ik wel onder de indruk te geraken van die pagodes. Ze zijn de bouwwerken bij uitstek die voor mij de oosterse sfeer compleet weten op te roepen.

We zijn niet in de tempel zelf geweest maar zijn er wel volledig rond gewandeld en dat was al een ervaring. Oudere Japanners vinden blijkbaar nog de weg naar de tempel en de vele schrijnen er rond. We zagen enkele mensen draaien aan een roertje terwijl ze iets aan het prevelen waren. We wilden weten wat ze aan het doen waren en spraken een dame aan van wie we hoopten dat ze wel wat Engels kon. Ze wilde super hard haar best doen om ons te woord te staan maar meer dan twee woorden Engels kwamen er niet uit. Je zag ze diep nadenken over hoe ze het uitgelegd zou krijgen. Om haar uit haar lijden te verlossen probeerden we zelf wat te raden en daar knikte ze dan ja of nee op. Uiteindelijk konden we zo wel een beetje achterhalen wat de bedoeling was, al zijn we natuurlijk niet zeker.

Namba Parks

Het was inmiddels enorm warm en vochtig geworden. Het zweet liep van onze gezichten. Om ons wat te sparen besloten we de metro te nemen naar Namba Parks, een groot winkelcentrum in het hart van de stad met als blikvanger een groot stadspark op verschillende niveaus op het dak van het complex. In een Starbucks kwamen we op adem en genoten we van een frappuccino en de airco en aten we een wrap met Japanse inhoud die we later deze reis nog vaker naar binnen zouden werken. Nadat we weer wat opgeladen waren, wandelden we naar en door het dakpark. Zo bijzonder was het ook weer niet, maar het was wel leuk aangepakt. Groene ruimten zijn niet zo talrijk aanwezig in Osaka hebben we de indruk, dus we kunnen ons voorstellen dat zo’n dakpark welkom is.

Het was inmiddels late namiddag en dus besloten we terug te keren via de Namba Walk naar ons hotel om onze bagage op te halen. Vervolgens moesten we weer via de Walk naar het station Namba om daar de trein te nemen die ons naar Universal City zou brengen, het stadsdeel waar de Universal Studios Japan liggen. Het openbaar vervoer is hier overigens prima geregeld. Alles wordt zeer duidelijk aangeduid, ook in het Engels, en de app HYPERDIA is een godsgeschenk. Als je ooit naar Japan gaat, downloaden die handel. Tezamen met het uiterst stipte openbaar vervoer en de universele betaalkaart ICOCA of Pasmo is deze app een garantie voor succes.

Universal City

Met een overstap duurde de treinrit zo’n vijfentwintig minuten voor we aan Universal City konden afstappen. De trein ernaartoe was al leuk wegens helemaal verpakt in Harry Potter-stijl. Het station ligt pal aan CityWalk, het uitgaansgebied van Universal Studios. Je vindt er zo in Orlando en Hollywood en dus ook in Osaka. Helemaal fantastisch is de locatie van ons hotel: op een halve minuut wandelen van het station en dus CityWalk en op enkele minuutjes van de ingang van Universal Studios Japan.

Om de sfeer al op te snuiven – wat zijn we toch fan van de Universal-parken – slenterden we al eens door CityWalk en wandelden we tot aan de ingang met de bekende Universal-wereldbol. Sofie werd al helemaal vrolijk toen Hogwarts, het kasteel van Harry Potter, in zicht kwam. We namen al enkele fotootjes en sloten de avond af in Hard Rock Café in CityWalk waar we aan de praat geraakten met de ober, een jonge student die in Osaka woont maar studeert aan de universiteit van Kyoto. Zelfs hij bewees dat Engels niet zo evident is in Japan. Vriendelijke gast, dat wel, die opkeek toen hij vroeg van waar we kwamen. De nederlaag van Japan tegen België op het lopende WK lag nog vers in het geheugen.

Spijtig genoeg is men, na de missing in Burger King de vorige dag, er ook hier in geslaagd een bestelling verkeerd af te leveren. In de Burger King hadden we een caesar salad besteld zonder spek en wat kregen we? Eentje met spek. Uitgebreide excuses volgden en de missing werd rechtgezet. Vandaag weer prijs. Sofie bestelde een slaatje maar maakte zeer duidelijk dat zonder spek te willen. De ober leek het goed begrepen te hebben, maar wat kreeg ze op haar bord? Spek! Opnieuw volgden excuses en een poging om het te corrigeren maar we hebben het maar zo gelaten. Twee betrekkelijk eenvoudige bestellingen in een stad en het loopt mis. Ik vraag me af hoe dat dan gaat buiten de stad. Als je als vegetariër naar Japan komt is het duidelijk niet evident, wat niet-vegetariërs ook mogen beweren.

Na ons verder geslaagde etentje liepen we vijfhonderd meter verder naar de FamilyMart, een supermarktketen die we al enkele keren zijn tegengekomen in Osaka. We hoopten daar brood en kaas te vinden, maar dat blijkt hier niet te lukken. Brood vinden we af en toe wel in sneeën van vijf centimeter dik maar plakjes kaas hebben we nog maar één keer gezien. Omdat we ons nog niet durfden wagen aan dingen kopen op goed geluk en hopen dat er geen vlees of vis in zit was lunch kopen zoals we dat bijna altijd doen voorlopig nog niet zo eenvoudig.

Onze mening

Osaka zelf zit er op en we weten niet of we nu een correct beeld hebben van de stad. We hebben er eigenlijk maar anderhalve dag voor uitgetrokken en dan is het wellicht niet eerlijk om een definitief oordeel te vellen. Het feit dat we vooral in het oude deel van de stad zijn geweest vertekent ons beeld ongetwijfeld ook al een beetje. Osaka heeft immers nog een tweede centrum, Umeda, dat veel moderner is en dat ons vermoedelijk een genuanceerder beeld had bezorgd.

Als start voor Japan was het best oké en doordat er niet zo veel te zien is, voelden we ons ook niet opgejaagd. Op basis van wat we gezien en gevoeld hebben van de stad vinden we het niet echt een must als je in Japan bent. Voor ons was dé reden om naar Osaka te komen Universal Studios Japan en als je er dan toch bent, kan je de stad ook maar beter bezoeken, zo was onze redenering.