Zion NP

Zoals gezegd zouden we vandaag Zion NP wat meer verkennen. Na wat nadenken hebben we uiteindelijk dan toch beslist om de Angels Landing trail te doen: de trail waar iedereen het over heeft die in Zion geweest is of die er nog heen gaat. In reisgidsen en op internet wordt er veelvuldig over geschreven: Angel’s Landing is een gevaarlijke en zware trail die niet geschikt is voor mensen met hoogtevrees.

[dropcap]R[/dropcap]ond half 10 begonnen we aan de klim van meer dan 500 meter naar de rots die pal in het midden van de Zion Canyon staat: Angel’s Landing. Door op tijd te beginnen, hadden we nog heel wat schaduw, iets wat erg welkom is want het is heet in Zion NP, erg heet. Via heel wat erg stijle zigzagpaadjes kwamen we op een eerste uitkijkpunt. Hier stoppen heel wat hikers want hier begint het echte werk. Angels Landing doemt voor je op en daagt je tegelijk uit. Sofie en ik twijfelden aanvankelijk nog, want de klim is er stijl en ofwel heb je kettingen om je aan vast te houden, ofwel helemaal niks. Als er dan nog los zand op de scheve rotsen ligt, wordt het pas erg leuk. Links en rechts is er alleen een onherroepelijke afgrond. Op veel plaatsen moesten we goed uitkijken; één ondoordachte stap kon het einde betekenen, en dat mag je echt letterlijk nemen.
Na een zware klim waarbij handen, voeten, en achterwerk gebruikt werden, bereikten we de top van Angels Landing. Het uitzicht over de canyon is adembenemend. Dit uitzicht wordt omschreven als een van de mooiste van de V.S. en ik kan me daar wel in vinden, ook al heb ik nog lang niet alle parken bezocht. Samen met Canyonlands NP was dit uitzicht immers het indrukwekkendste van de reis.

Wat mensen schrijven over Angel’s Landing klopt overigens volledig: het is een gevaarlijk tocht, een tocht die ik zelf geen tweede keer meer zal maken, maar toegegeven, het is een avontuur.

Na even iets gegeten te hebben, begonnen we via dezelfde weg aan de afdaling die nog moeilijker was. Evenwicht houden is lastig en de afgrond was vaak op minder dan een meter van ons af. Ook het kruisen van klimmers was niet altijd even eenvoudig. Stapje voor stapje legden we de afstand af, weer langs smalle richels, glibberige stenen en kettingen. Uiteindelijk kwam het eerste observatiepunt weer in zicht: we hadden het gehaald! Na in totaal 4 uur stappen stonden we weer beneden aan de Virgin River in de canyon.

Angels Landing is met stip de gevaarlijkste, zotste, mafste, risicovolste maar ook een van de meest memorabele wandelingen die ik ooit gemaakt heb. We zijn allemaal erg blij dat we ze gemaakt hebben, maar een tweede keer doe ik ze alvast nooit meer.

Na Angel’s Landing gingen we met de shuttle naar Zion Lodge om wat bij te tanken. Ludwig en Jeroen trokken daarna nog verder de canyon in terwijl Sofie en ik terug naar het hotel trokken waar we wat ontspannen hebben aan het zwembad.

Zion NP was een pracht van een afsluiter van de National Parks van deze reis!
Morgen rijden we de laatste 3 uurtjes en gooien we alle remmen los in Las Vegas. De klok draaien we nog een uurtje terug, dus het tijdsverschil met België is dan -9u.
Als er geen foto’s van vandaag te zien zijn, dan ligt dat aan het onstabiele internet hier.