De eerste kennismaking met Capitol Reef gisteravond was een voltreffer. Vandaag keken we uit naar het vervolg.
[dropcap]G[/dropcap]isteravond voor we gingen slapen moest ik nog even naar de auto voor wat water toen ik naar boven keek en weer moest vaststellen hoeveel sterren er hier nog te zien zijn. Lichtvervuiling is er haast niet, en dat is bij ons compleet ondenkbaar.
Vanmorgen checkten we alweer uit en reden we voor de tweede maal naar Capitol Reef. Voor we het Visitor Center bereikten, stopten we nog even bij Chimney Rock en The Castle, een rots die lijkt op een hoge burcht. Een paar kilometer verder bereikten we het Visitor Center. Buiten stond een parkranger al uitleg te geven aan zijn publiek met zilverkleurige parapluutjes, want de zon deed alweer goed haar best. We stelden trouwens vast dat de temperatuur op minder dan 20 km met meer dan 10° F was gestegen. Capitol Reef heeft duidelijk een eigen klimaat, dat hadden we gisteravond ook al gemerkt. Onderweg dachten we geen zonsondergang te kunnen zien omwille van de bewolking, maar boven Capitol Reef waren er geen wolken te bekennen.
Lees verder onder de foto’s.
Er loopt een Scenic Drive van noord naar zuid doorheen het park, maar die hielden we voor later. Nu kozen we voor de Frying Pan Trail, aangeduid als ‘strenuous’, maar om die trail te bereiken moesten we eerst een deel van Cohab Canyon doen. In totaal zouden we zo’n 12 km gewandeld hebben.
Zoals dat vaak gaat met trails die in een dal beginnen, kregen we eerst een stevige zigzag naar boven voor de kiezen. De temperatuur was alweer gestegen en tegen dat we boven waren, waren we al half uitgeput. Nu konden we de bijzonder mooie Cohab Canyon inlopen. De bodem van de canyon is een zogenaamde ‘wash’: een droge bedding die in een mum van tijd in een kolkende rivier kan veranderen wanneer het regent, ondanks het feit dat het in dit park maar maximaal 25 mm regent per jaar. Na ongeveer 1,1 mijl kwamen we aan de ‘junction’ en begon de Frying Pan Trail. De naam zegt trouwens al veel…
Lees verder onder de foto’s.
We hebben nu al veel trails gelopen in de V.S. maar deze sloeg echt alles. Wat we niet wisten is dat je tot bijna het einde van de trail voortdurend stijgt, in totaal 247 meter, maar helaas niet in rechte lijn. Ohnee, tussendoor zat er nog een stevige daling in waardoor opnieuw een stijging moest volgen, maar nog veel erger. In de verte zagen we een hoge bergtop en we veronderstelden dat we daar wel omheen zouden lopen. Dat klopte, maar daarachter kwam een helling die ons nog boven die top bracht. Enkele keren hebben we overwogen om de wandeling niet te voltooien omwille van de hitte (Frying Pan, weet je nog?) maar telkens gingen we door in de veronderstelling dat we er bijna moesten zijn. In de laatste fase volgde nog een serieuze daling waardoor we uiteindelijk toch besloten terug te keren. In dit geval was het nl. ‘What goes down, must go up’ en dat zagen we bij deze trail echt niet meer zitten. Cassidy (van Butch Cassidy, de crimineel, zou zich schuil gehouden hebben in Capitol Reef) Arch lieten we voor wat het was.
Intussen pakten de wolken zich samen en zagen we het in de verte regenen. De stress nam toe omdat we voortdurend op grote hoogte liepen zonder echte schuilpunten maar gelukkig bleef het bij enkele druppeltjes, alsof er een grote onzichtbare bubbel over het park hangt, want de onweerswolken bleven netjes aan de grenzen hangen.
Gelukkig ging de afdaling een stuk vlotter. Bijna aan het einde kwamen we eindelijk eens een mens tegen. Afgezien van hagedissen, een konijn en veel bromvliegen was het behalve ons het enige levende wezen op zo goed als de hele wandeling. Op zes uur tijd zijn we uiteindelijk in totaal acht mensen tegengekomen, slechts één op de Frying Pan Trail, de rest allemaal in Cohab Canyon. Nu weten we dus waarom…
Lees verder onder de foto’s.
Ongeveer 15 km later stonden we weer beneden, ongelooflijk gelukkig met onze uit de koelbox frisse 7up. Een andere wandeling hebben we niet meer gedaan, wel hebben we nog de Scenic Drive gereden die nog een prachtig stukje Capitol Reef liet zien. Een uurtje later zitten we nu in Hanksville, een superklein dorpje met slechts enkele huizen, twee benzinestations en drie restaurantjes, in een motel langs de highway. Slechts af en toe passeert er eens een auto. Het dichtstbijzijnde dorp is op een uur rijden. Zalig!
Lees verder onder de foto’s.
Onze mening
Capitol Reef National Park wordt heel vaak vergeten wanneer toeristen een USA-toer maken. Wij hebben er ons ook al enkele keren aan bezondigd. Nu werd het tijd daar iets aan te doen en we hebben er geen spijt van. Wat is de natuur hier monumentaal en indrukwekkend! De hoge rotsen zijn fantastisch. Vooral ‘s avonds krijgt het park een magische uitstraling doordat de zon zorgt voor een andere belichting van de hoge wanden. Capitol Reef is eigenlijk een onderschatte must, al kan je de tijd beperken. De Frying Pan Trail raden we wel af. De vergezichten zijn prachtig tot aan de helft, wat volgt kan gerust overgeslagen worden.
Morgen rijden we naar Monticello, dicht bij Canyonlands National Park. Onderweg houden we halt bij Goblin Valley State Park en Little Wild Horse Canyon. We rijden langs Moab maar alweer laten we een toppark, Arches, liggen wegens al bezocht.
