Ondanks dat we weer een behoorlijk ritje voor de boeg hadden vandaag, beloofde het een gevarieerde dag te worden met enkele leuke stops in niet minder dan vier staten. Mits de nodige planning waren ze perfect combineerbaar.
Rond 9u vanochtend waren we on the road again. We verlieten Colorado en trokken zuidwaarts richting een eerste stop: het Four Corners Monument.
Four Corners Monument
Het Four Corners Monument is een hoogtoeristisch lapje grond dat uitgebaat wordt door de Navajo-Indianen. Het is de enige plek in de V.S. waar vier staten aan elkaar grenzen in één punt, en dan elk nog in een rechte hoek. Omdat het monument zo goed als op onze weg lag, konden we het niet laten eens te gaan kijken. En we vonden het hilarisch, ook al kostte het ons tien dollar aan sponsorgeld voor de Navajo’s. Qua opzet deed het een beetje denken aan Mount Rushmore met het nodige patriottisme en bankjes om er goed naar te kunnen kijken.
Goosenecks State Park
Volgende stop op weg naar Monument Valley was Goosenecks State Park. Dit kan je amper een State Park noemen aangezien het enkel een toegangspoort en 50 meter verder een parking met uitzicht omvat. De Amerikaanse bureaucratie werd ook hier duidelijk want ook al was de parking de enige plek waar je heen kon en lag die binnen het gezichtsveld van de toegang, toch moesten we een tag aan de achteruitkijkspiegel hangen.
Het uitzicht is alleszins wel de moeite, al is het voor ons eigenlijk al het derde gelijkaardige. In Dead Horse Point zagen we al een indrukwekkende meandering van de Colorado, ook bij Horseshoe Bend bij Page was dat het geval en nu dus ook in Goosenecks State Park. Hier kregen we wel vier meanderingen naast elkaar te zien in plaats van de gebruikelijke één en ging het niet om de Colorado maar om de San Juan River.
Monument Valley
Na een half uurtje rijden – het landschap is hier trouwens weer ongelooflijk spectaculair – kwam Monument Valley echt goed in zicht. De weg erheen is het spectaculairst als je van noord naar zuid rijdt, van Utah naar Arizona. Op een bepaald moment kom je bij het punt dat iedereen kent vanop talloze foto’s: de schijnbaar eindeloze weg omhoog die naar de monumentale rotsformaties leidt. Het uitzicht maakte alvast indruk. Op een pullout maakten we een praatje met een Vlaams gezin uit Aalter voor we verder reden.
Monument Valley wordt, net zoals het Four Corners Monument, beheerd door de Navajo-Indianen en maakt dus spijtig genoeg geen deel uit van de National Parks Service. Dat betekende dus weer extra betalen, deze keer 20 dollar. We hebben trouwens de indruk dat de Navajo’s erg graag geld verdienen, maar goed, het zij zo.
Als je Monument Valley wil bezoeken heb je twee mogelijkheden: ofwel beperk je je bezoek tot het Visitor Center van waar je een prachtig uitzicht hebt over de vallei, ofwel ga je de vallei in en dan heb je weer twee opties. Ofwel ga je met je eigen auto, ofwel laat je je gidsen door Navajo’s. De eerste optie is gratis, maar je rijdt dan wel op eigen risico over een dirt road, de tweede optie kost minimaal 75 dollar per persoon. Zoals ik al zei: ze verdienen blijkbaar graag geld en we wogen af of die begeleide tour voor ons een meerwaarde zou zijn. We oordeelden van niet, dus hielden we het op het uitzicht vanaf het Visitor Center en daar waren we blij mee!
We hadden niet verwacht dat Monument Valley ons zou kunnen verrassen, maar dat heeft het wel degelijk gedaan. We zijn dan ook blij dat we het eindelijk eens bezocht hebben.
Vanaf Monument Valley moesten we nog een kleine twee uurtjes rijden naar Chinle, onze uitvalsbasis voor Canyon de Chelly die we morgen zullen bezoeken. Chinle ligt alweer compleet in Indianengebied en dat zie je erg goed. Er hangt hier een heel speciale sfeer. We overnachten in een gezellige lodge die doet denken aan Disney’s Sequoia Lodge, maar dan echt.
Hoe laat is het?
De tijd durft hier wel eens een issue te zijn. Utah en Arizona liggen in dezelfde tijdzone… behalve in de zomer. Arizona doet namelijk niet mee met de daylight saving time, oftewel het zomeruur. De Navajo-Indianen doen dat dan weer wel. Je moet dus weten of je in Navajo-gebied bent of niet, want dat scheelt een uur. Voor ons maakt dat nu niet zo erg veel uit omdat we niets geboekt hebben dat van de tijd afhankelijk is, maar als je een of andere tour wil doen moet je wel opletten.
Vandaag is ons nog eens duidelijk geworden hoe weids de landschappen hier zijn en hoe ver je kan kijken zonder dat je het beseft. Een voorbeeld: ter hoogte van Kayenta ligt de rots Church Rock. Toen we hem naderden, herkende ik hem van gisteren. Ik zag hem immers al liggen vanuit Mesa Verde. Toen leek het niet dat hij zo ver lag, maar vandaag werd duidelijk dat de afstand tussen Mesa Verde en de rots meer dan een uur rijden is. Er is hier weinig luchtvervuiling en er zijn weinig obstakels waardoor je dus érg ver kan kijken. Soms zie je je bestemming al en lijkt het of je er bijna bent, maar dan blijkt dat nog lang niet het geval te zijn. Erg moeilijk te vatten allemaal…
De dag sloten we af met een lekkere Veggie Skillet bij Denny’s gevolgd door een dessertje, want dat mag af en toe ook.
Onze mening
Het Four Corners Monument en Goosenecks State Park zijn leuk, maar niet echt de moeite als je er ver voor moet omrijden. Monument Valley vinden we dan weer wel een must, ook al ligt het nogal afgelegen van de meest gebruikelijke routes. Wat moeder natuur hier weer geflikt heeft is indrukwekkend en doet een mens – weeral – even stil worden.
