Normaal zouden we geen hele blogpost wijden aan een luchtvaartmaatschappij, maar in dit geval kunnen we niet anders. Aer Lingus: het verhaal over een simpele vlucht van Los Angeles (LAX) naar Dublin (DUB).
Zaterdagavond 29 juli moesten we om 19u50 opstijgen in LAX richting DUB. Als alles goed ging, hadden we vier uren overstaptijd in Dublin om onze aansluitende vlucht naar Brussel te halen. Tijd genoeg dus, dachten we…
Goed voorbereid als we zijn begon ik donderdag de site van Aer Lingus al in het oog te houden op onze vluchtstatus. Toen ik vrijdag nog eens checkte, zag ik dat de vlucht van die dag vertraging had opgelopen. Geen probleem, kan gebeuren. Volgens de website was het toestel uiteindelijk niet om 19u50 maar om 0u30 opgestegen, een aanzienlijke vertraging dus. Op dat moment kreeg ik al een vreemd voorgevoel, ook al wist ik dat de problemen van een dag niet noodzakelijk op de volgende dag geprojecteerd zouden worden. Of tenminste: dat zou niet mogen.
Zaterdag spendeerden we onze laatste uurtjes V.S. in Downtown Disney om nog wat souvenirtjes te scoren en nog langs te lopen bij Häagen-Dazs voor een lekkere Belgian Chocolate Shake. Plots kreeg ik een sms’je van Aer Lingus met de melding dat onze vlucht uitgesteld was tot 22u30. Nog steeds geen probleem: overstaptijd genoeg in Dublin. We besloten toch op tijd te vertrekken richting LAX omdat je in zo’n situatie nooit weet, en uiteindelijk kunnen ze je ‘pakken’ wanneer je te laat incheckt en schadevergoeding vraagt. We moesten ook nog de huurwagen inleveren en dan de shuttlebus nemen naar de luchthaven. Bovendien moesten we nog één keer het verkeer van LA trotseren. Factoren genoeg om rekening mee te houden en toch maar op tijd te vertrekken.
Lees verder onder de foto’s.
In de luchthaven bij de checkinbalie wist de mevrouw ons plots te vertellen dat de vertraging was opgelopen. We zouden pas om 0u30 vertrekken en onze aansluitende vlucht missen in Dublin. Ineens hadden we dus nog zeven uur te gaan in de luchthaven. Aangekomen bij de gate begon het interessant te worden. We raakten aan de praat met een Ierse dame die de dag voordien al vertrokken had moeten zijn. Het verhaal dat ze vertelde stemde niet gerust…
De dag voordien was de vlucht enkele keren uitgesteld om uiteindelijk ook om 0u30 te vertrekken. Het toestel hing 20 minuten in de lucht toen het moest terugkeren naar LAX wegens technische problemen. Daarop werd de vlucht gewoon afgelast en zaten de 200 passagiers vast in Los Angeles. Voor een hotel werd niet gezorgd. De officiële uitleg was dat er binnen een straal van 30 mijl rond de luchthaven geen kamers vrij waren. Klinkklare onzin natuurlijk. LA zwemt in de hotels en een straal van 30 mijl is gigantisch groot, dan zit je al een eind buiten LA. Ook kon niet gegarandeerd worden dat iedereen de dag nadien naar Dublin zou kunnen. Logisch, want Aer Lingus heeft maar één vlucht per dag en onze vlucht zat ook behoorlijk vol. Al die mensen moesten dus op zoek naar een hotel en de meesten kozen ervoor zelf een terugvlucht te boeken bij een andere maatschappij in de hoop dat Aer Lingus dat zou vergoeden.
Rond 19u arriveerde ons toestel maar toch moesten we wachten tot 0u30 om op te stijgen. Reden? De crew van de dag ervoor die dus ook in LA was gebleven moest 24 uren rust hebben. Zo werd de vertraging van vrijdag plots ook die van zaterdag. Aer Lingus had dus nagelaten gewoon een andere crew over te vliegen met de vlucht van DUB naar LAX. Achteraf bleek de reden personeelstekort te zijn. Aer Lingus was wel zo netjes om maaltijdvouchers uit te delen zodat we nog iets konden eten in de luchthaven.
Lees verder onder de foto’s.
Om 0u30 stegen we dan effectief op, zonder informatie over hoe het verder zou lopen in Dublin, want onze aansluitende vlucht, de laatste van de dag naar Brussel, zouden we sowieso missen. De vraag om informatie tijdens de vlucht werd beantwoord met: “Een overnachting wordt geregeld en u wordt overgeboekt op de eerstvolgende vlucht.” Het werd op zo’n vage manier gezegd dat we dat nog wel wilden zien. De flightcrew had er trouwens ook duidelijk geen zin in. Hun gezichten stonden op onweer en de bediening was op zijn minst gezegd niet netjes. Onze vegetarische maaltijden waren ‘vergeten’, we kregen uiteindelijk elk een anders gevuld plateautje, het ene zonder bestek, het andere zonder dessert. De plateautjes werden niet op het tafeltje gezet maar gegooid… Kortom, het was niet gezellig. In Dublin Airport viel ons trouwens op dat schijnbaar niemand van Aer Lingus kon lachen.
Uiteindelijk landden we rond 19u30 in Dublin en toen zou het pas echt beginnen. Je moet weten: Dublin is de thuisbasis van Aer Lingus, je zou dus een prima opvang en afhandeling van dit probleem verwachten, maar niets was minder waar. Aan de Guest Relations stond een zeer lange rij – het toestel zat voornamelijk vol met Belgen die naar Brussel moesten – en aanvankelijk waren er maar twee bedienden, later werden dat er vijf. De overnachtingen bleken netjes geregeld, maar het in Brussel geraken bleek een ander paar mouwen. De eerstvolgende vlucht naar Brussel de dag nadien werd geregeld volgens alfabet. Een aantal passagiers was dus zeker dat ze om 6u40 konden vertrekken. Wie alfabetisch te ver op de lijst stond, had dikke pech, wij ook dus. We moesten maar om 4u ‘s nachts naar de luchthaven komen en dan zouden we wel zien of we nog meekonden met ofwel de ochtend- ofwel de avondvlucht naar Brussel. Aangezien beide vluchten al overboekt waren – dat zeiden ze dan nog zelf – was het zelfs mogelijk dat het nog een dag later zou worden. Het was inmiddels 21u geworden, dus dat beloofde een extreem korte nacht te worden en het vroege opstaan zou zelfs zinloos kunnen zijn.
I’m sorry, but I can’t put you on another flight because ticketing is already closed. You’ll have to come back to the airport at 4 am.
Een hoop gefrustreerde Belgen, onder wie wij, maar weinig vastberaden Belgen als Sofie. Mijn Oost-Vlaamse beet zich als een pitbull in de situatie vast en eiste zekerheid over wanneer we naar Brussel zouden kunnen. De bedienden konden daar geen antwoord op geven, waarop we ons zelf al flexibeler opstelden en voorstelden om om te boeken naar Amsterdam van waar we dan wel de trein naar Brussel (Antwerpen voor ons) zouden nemen. Het nog frustrerender antwoord: “Wij kunnen niet omboeken aangezien wij ons niet met ticketing mogen bezighouden. En de ticketing is al gesloten.” Wat? De ticketing is gesloten terwijl Aer Lingus héél goed wist wat er zou gebeuren? Kan je je dat voorstellen? Het enige wat de aanwezige mensen van Aer Lingus dus konden doen was de gelukkigen blij maken met hun boardingpassen die de ticketing al had voorzien en de rest moest het stellen met info over hoe het hotel geregeld was. Punt.
Dat was nogmaals buiten Sofie gerekend. We wachtten af tot de wachtrij helemaal weggewerkt was en sloegen toen toe. Men probeerde ons nog af te wimpelen met een “Helaas, we kunnen echt niet meer doen,” en “We hadden dit ook niet zien komen.” Daarop maakten we duidelijk dat dat een flagrante leugen was aangezien wij het zelfs zagen komen door de website al enkele dagen in het oog te houden, en toen veranderde iets. Ze bleken te voelen dat ze vast zaten en plots konden ze toch omboeken naar Amsterdam. We hadden ineens zelfs keuze: de vlucht van 6u15 of die van 10u. Omdat we het op dat moment gehad hadden met Aer Lingus wilden we zo snel mogelijk weg en kozen dus voor de eerste vlucht. Het zou een nachtje van drie uren slaap worden na al een zeer vermoeiende reisweg maar we waren nu tenminste zeker dat het niet voor niets zou zijn. Wat volgde was een meer ontspannen gesprek met Amanda, de bediende die het voor ons geregeld had. Zij wist te vertellen dat het zeer slecht gaat met Aer Lingus sinds ze onder de paraplu van British Airways zitten. Die laatste zou maar weinig aandacht hebben voor de Ierse dochter en haar vooral gebruiken als melkkoe. Er was simpelweg geen personeel om het probleem in LAX op te vangen, waardoor alles opschoof. In de luchthaven in Dublin stond nog een honderdtal koffers van mensen die ook aansluitingen gemist hadden en die koffers geraakten maar niet weg wegens personeelstekort. De vergelijking met SwissAir en Sabena was snel gemaakt…
De overnachting was overigens wel prima geregeld. We kregen nog een maaltijd aangeboden en ontbijt was ook voorzien, al was het take away wegens het te vroege uur. Iets over 4 stonden we weer op de luchthaven en konden we inchecken voor onze vlucht naar Amsterdam. We werden nog een aansluitende vlucht naar Brussel aangeboden rond 13u maar die weigerden we. We namen liever de trein in Schiphol om zo sneller thuis te zijn. Aer Lingus zou de kosten vergoeden. Bij de ticketbalie en de checkin viel nogmaals op hoe gefrustreerd de werknemers waren. Er werd wat afgepuft, gezucht en geblazen en vriendelijke woorden konden er niet af, zelfs geen ‘goeiemorgen’. Vlucht EI144 van LAX naar DUB was inmiddels berucht geworden binnen de hele Aer Lingus-familie want iedereen keek even op toen ze vernamen dat wij betrokken passagiers waren.
Lees verder onder de foto.
Na een reisweg van 32 uren waren we eindelijk thuis. Nu kan de administratieve rompslomp beginnen. De treinkosten moeten teruggevorderd worden en ook de hotelovernachting die we in Zaventem hadden geboekt moet terugbetaald worden. Daarnaast hebben we volgens de Europese regelgeving recht op een schadevergoeding van € 600 per ticket en die administratie kost ook weer tijd. Als dat iets oplevert, hebben we natuurlijk wel goedkoop gevlogen, maar een tweede keer Aer Lingus? Nee dank u…
