Weer Op Weg
Blog California Noord-Amerika Phoenix-Los Angeles Verenigde Staten

Death Valley NP

Na een erg stevig ontbijt in Planet Hollywood met pannenkoeken en wafels lieten we Las Vegas, en Nevada, achter ons rond 10u30. Rond de middag arriveerden we in Death Valley NP, de eerste stop in Californië. We begonnen onze ontdekkingstocht doorheen een van de heetste plaatsen op aarde langs Dante’s View, een hoog punt van waar we in één oogopslag de hele vallei konden zien, inclusief de enorme zoutvlakte waar ze zo bekend voor is. Na de eerste indrukken opgedaan te hebben, reden we naar Zabriskie Point, een tweede uitzichtspunt. Deze plek kwam Sofie en mij bekend voor aangezien ze erg leek op het Badlands NP in South Dakota. De temperatuur was al serieus gestegen. Vervolgens daalden we verder af in de vallei. Voor we naar de zoutvlakte reden aan het Badwater Bassin, gingen we nog even tanken in Furnace Creek en aten we een kleinigheidje. Daarna ging het dus zuidwaarts naar de gigantische zoutvlakte. De temperatuur steeg uiteindelijk tot 110°F, een temperatuur die we ook al hadden op Key West 4 jaar geleden, maar hier voelt het veel warmer aan. De wind voelt aan als een haardroger en kan echt in je benen snijden. Ondanks dat was de hitte nog te verdragen. Het zweten stopte buiten maar barstte uit telkens wanneer we de auto weer in kwamen. Aan de zoutvlakte ligt overigens het laagste punt van het westelijk halfrond, dus dat is ook zeker het vermelden waard. Na even over de zoutvlakte gewandeld te hebben, reden we weer noordwaarts naar de Devil’s Golf Course, een gebied met gekristaliseerd zout. Dit leverde indrukwekkende plaatjes op. Nog verder noordwaarts reden we langs de Artist’s Drive, een heel mooie route doorheen de bergen rond Death Valley. We passeerden langs bergen in allerlei pastelkleuren, combinaties die we nog nergens gezien hebben. Verder op weg naar ons hotel in Stovepipe Wells, stopten we nog even aan het verlaten fabriekje en aan de Sand Dunes, duinen van woestijnzand. Uiteindelijk arriveerden we aan ons hotel in Stovepipe Wells waar we nog snel een vieze hap aten.

Death Valley was een erg bijzondere ervaring. Het is uiteindelijk een prachtig National Park, eentje van de soort die hoe dan ook indruk op je maakt. Het is niet het mooiste NP dat we tot hier toe gezien hebben, maar zeker wel een van de speciaalste. De natuurfenomenen en de variatie hebben ons compleet verrast. Kortom: het is de moeite!

Morgen hebben we de langste rit voor de boeg. We rijden in één keer naar Yosemite NP, een dagtocht.

4 reacties

Papa van Geert 16 juli 2011 at 07:05

Amai zeg,wat een temperaturen in death valley.Planten en bomen zie ik niet op de foto's en reptielen ook niet.Is daar trouwens leven te bespeuren?Geen streek om er een weekje te gaan kamperen, me dunkt.Vandaag de grote trip van 460 km naar yosemite.Stom vraagje:heeft uw auto nog voldoende water en olie,ook die heeft het heet.
Groetjes en goede reis naar yosemite.

moetie 17 juli 2011 at 17:52

frisdranken, gekleurde rommel zou ik dat noemen, de foto's zeggen genoeg. Leuk te horen dat alles goed gaat. Hier inderdaad op zijn wetters gezegd :strontweer!!! Jullie missen niks en wie weet schijnt het zonnetje in augustus als jullie terug zijn. Veel plezier in San Francisco,
bay bay…….

Leen 17 juli 2011 at 21:58

Hallo Geert & Sofie en Robin & Marlies,

Fijn om jullie blog zo te lezen en jullie een beetje te volgen! Veel plezier en geniet er nog van!

Groetjes,
Leen

Jeroen 18 juli 2011 at 14:45

Ik moet terugdenken aan die Hollandse die vorig jaar in Moab in en aan het zwembad bezig zat over death valley, dat het onmenselijk heet was! En dat ze schrik had dat de ruiten van haar auto gingen barsten en de airco niet gebruikt mocht worden. Mochten jullie hem gebruiken?

Geen reacties mogelijk.

Deze website maakt gebruik van cookies. Indien je verder surft verklaar je je hiermee akkoord. Accepteren Lees meer