Upper en Lower Antelope Canyon

Vandaag zou een bijzondere dag worden omwille van ons bezoek aan de Upper en Lower Antelope Canyon. Beide canyons zijn zogenaamde ‘slot canyons’, vrij vertaald: gleufcanyons. Ze behoren niet tot de nationale parken maar zijn in het bezit van de Navajo-Indianen en dus moet er apart voor betaald worden. Het bezoek aan Upper Antelope Canyon hadden we op voorhand geboekt omwille van de enorme drukte daar. Voor de Lower kan je op voorhand geen tickets kopen omdat die een pak minder toeristisch is.

[dropcap]D[/dropcap]e ochtend voorspelde niet veel goeds: het was alweer bewolkt en het risico bestond dat de canyons gesloten zouden worden omwille van overstromingsgevaar als gevolg van hevige onweders. Die vrees bleek gegrond, al hebben we enorm veel geluk gehad dat ze net ná ons bezoek gesloten werden.

Aangezien we het bezoek aan de Upper om 11u30 voorzien hadden, konden we daarvoor nog naar de Lower. De canyons zijn gelijkaardig in die zin dat het in beide gevallen gaat om zeer vreemde vormen van zandsteen die gemaakt zijn door water en wind. Het zijn echt prachtige formaties die je nergens anders tegenkomt. Het grote verschil is echter dat de Upper volgepropt is met toeristen terwijl je in de Lower met veel minder gewemel rekening moet houden. Bovendien is hij iets avontuurlijker en is de ingang een scheur in de grond terwijl je in de Upper als het ware via een scheur in een wand binnenstapt. De Upper is vooral bekend om de zonnestralen die ‘s middags op een heel bijzondere manier binnenschijnen en dat was dan ook de reden dat we de tour van ‘s middags geboekt hadden. Helaas was het helemaal overtrokken waardoor de zon geen kans kreeg haar ding te doen en we de eigenlijke attractie van de Upper niet gezien hebben. Jammer, maar we hebben geluk gehad dat we hem nog hebben kunnen bezoeken want net na ons werd de boel gesloten.

Beide canyons zijn prachtig maar ondanks de enorme drukte gaat mijn voorkeur naar de Upper. De vormen zijn gewoon mooier. De ligging is ook geweldig: je kan er enkel per jeep naar toe omdat de toegangsweg een enorme zandvlakte is.

Rond de middag stapten we weer in de auto en na een tweetal uren rijden arriveerden we in Zion National Park, onze eerste halte in Utah. Net na de ingang van het park wandelden we de Canyon Overlook Trail, de wandeling waarmee we vorig jaar ook startten. Omdat het al snel avond werd, besloten we nog een lekkere hap te gaan eten tegenover ons hotel dat op een boogscheut van het park ligt.

Morgen splitsen de wegen van Robin en Marlies en Sofie en mij omdat wij vorig jaar al heel wat van Zion gezien hebben, waaronder de afschrikwekkende wandeling Angels Landing.