California 1

Na 2 geweldige dagen in San Francisco was het tijd om afscheid te nemen van deze schitterende stad.

[dropcap]E[/dropcap]ergisteren wilden we ons bezoek starten op Twin Peaks omwille van het uitzicht over de stad en de baai daar, maar helaas had de mist daar een serieuze stok voor gestoken, dus besloten we het vanmorgen nog eens te proberen voor we naar het zuiden reden. Dit keer gelukkig met succes. De zon straalde en het uitzicht was echt de moeite. Het was een mooie manier om de stad nog één keer te kunnen zien. Daarna reden we verder naar de badplaats Santa Cruz voor de Board Walk, een typisch Amerikaans ouderwets pretpark met vrije toegang pal aan het strand met 3 achtbanen waaronder de Giant Dipper, de 6de oudste achtbaan van de V.S. die al 86 jaar zijn rondjes rijdt. De baan wordt beschermd door de overheid en dat zegt al heel wat. Het is lang niet de slechtste houten achtbaan die we ooit al gedaan hebben, integendeel. Het station is pure nostalgie en de rit bevat heel wat pit voor zo’n oude knar. Het was de omweg dus zeker waard. Robin en Marlies deden ook de 2 andere achtbanen nog en daarna was het lunchtijd. Aan de Board Walk verkochten ze eten met hopen, dus dat was mooi meegenomen.

Na de lunch verlieten we Santa Cruz. Via de ons talloze keren aangeraden California 1 reden we richting Arroyo Grande waar we enkel overnachten om de rit naar Los Angeles te breken. De California 1 is een highway die pal langs de kustlijn loopt. Vaak loopt de weg langs zeer steile kliffen en ligt de Grote Oceaan pal onder je. Op zich is het een indrukwekkende weg, vooral omdat hij zo lang langs de kustlijn loopt op een ongewone manier. Toch vind ik hem fel overroepen, vooral omdat je dergelijke uitzichten ook hebt in Europa en als chauffeur vind ik hem zelfs eerder saai… Gelukkig heeft Sofie een groot deel van de rit langs de 1 voor haar rekening genomen. De echte moeite waard van de California 1 kwam pas helemaal op het eind toen we langs een hele kudde zee-olifanten reden. Die beesten hadden een mooi strandje uitgekozen als rustplaats en dat leverde hilarische beelden op.

Voor we doorreden naar Arroyo Grande besloten we nog iets te gaan eten in Morro Bay. Na even gezocht te hebben, belandden we in een kleine bistro waar we zéér goed verzorgd werden en gegeten hebben. Als opwarmertje kregen we zelfs een tasje heerlijke tomatensoep voorgeschoteld, gratis en voor niks! Een toppertje dus!

Rond half 10 arriveerden we eindelijk in onze Best Western in Arroyo Grande, een schitterend hotel trouwens. Nu gaat het lichtje uit.